ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1577

บทที่ 1577 การตรวจสอบ

“อืม”

หม่าซูเยี่ยนที่มีรูปร่างเล็กราวกับตุ๊กตายังไม่ทันได้ตอบสนองอะไรมากนัก ประตูห้องคนไข้ก็ถูกเคาะเสียก่อน

เธอได้แต่จำใจหยุดการตรวจร่างกายจ้าวอู่เจียง และรู้สึกเก้อเขินไปชั่วขณะ

จากนั้นเธอก็จัดแต่งเรือนผมที่ยุ่งเหยิงจากการเคลื่อนไหวเมื่อครู่ด้วยท่าทางเหมือนคนทำผิด แล้วนั่งในท่าที่เรียบร้อยอยู่ข้างกายจ้าวอู่เจียง

“เชิญ”

ผู้ที่ผลักประตูเข้ามาก็คือโม่หรานหร่าน เธอหรี่ตามองคู่รักทั้งสองเล็กน้อย

เรื่องที่จ้าวอู่เจียงกับหม่าซูเยี่ยนคืนดีกัน รวมถึงเรื่องที่จ้าวอู่เจียงน่าจะสูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วเมื่อคืน ทั้งสองเรื่องนี้ เธอรู้ดี แต่ก็ไม่คิดจะเปิดเผยความลับแต่อย่างใด

อะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูดก็ไม่ควรพูดเด็ดขาด หลักการนี้เธอยังคงรู้ดี

เรื่องที่เป็นประโยชน์แก่ตนแต่ทำร้ายผู้อื่นนั้นทำได้ แต่เรื่องที่ทำร้ายผู้อื่นโดยไม่ได้ประโยชน์อะไรนั้นทำไม่ได้ อย่างเช่นสองเรื่องนี้

“พี่หรานหร่าน” หม่าซูเยี่ยนเอ่ยทักทาย บนแก้มยังคงมีสีชมพูระเรื่อ

โม่หรานหร่านเดินเข้ามาใกล้

“ฉันมีเรื่องต้องปรึกษากับจ้าวอู่เจียง”

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘ปรึกษาเรื่องอะไรกันหรือ หรือว่าจะมีการแลกเปลี่ยนอีก?’

“อ้อ” หม่าซูเยี่ยนเข้าใจดีว่าระหว่างโม่หรานหร่านกับจ้าวเจียงมักมีการแลกเปลี่ยนบางอย่างอยู่เสมอ แต่เธอได้ให้คำสัญญากับโม่หรานหร่าน จ้าวเจียง และบิดาหม่าซ่างฟาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนักล่าเงินรางวัลเด็ดขาด

เธอจึงลุกขึ้นยืนเดินออกไป

“ฉันออกไปข้างนอกก่อน…”

โม่หรานหร่านยิ้มน้อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ จ้าวอู่เจียง รอจนหม่าซูเยี่ยนเดินออกจากห้องคนไข้และปิดประตูแล้ว ขณะที่เธอกำลังจะเอ่ยปาก จู่ ๆ ก็รู้สึกบางอย่าง จึงใช้จมูกโด่งดมกลิ่นเบา ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

จ้าวอู่เจียงยังคงสีหน้าเรียบเฉย

“มีอะไร”

“นายอาจต้องกลับไปสักครั้ง…” โม่หรานหร่านกล่าวพลางกวาดตามอง

“กลับไป?” จ้าวอู่เจียงนึกถึงที่มาของหัวใจสองดวงนั้นในทันที

‘หรือว่าต้องกลับไปที่ที่ทำภารกิจล่าเงินรางวัล? แล้วเขาต้องไปที่ไหนกัน?’

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน