ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1585

บทที่ 1585 ยกมือขึ้นเดี๋ยวนี้!

“เหมือนกัน” จ้าวอู่เจียงไม่รู้ว่าดอกไม้บานมั่งมีคืออะไร ทำไมถึงมีชื่อเครื่องดื่มที่ทั้งตะวันตกและบ้านนอกแบบนี้ได้

“พี่ชายฉันกลับมาบ้างไหม?” ซีเหมินฉางไห่ถาม

บาร์เทนเดอร์ที่ผสมเครื่องดื่มอยู่ตอบว่า “ไม่ได้เห็นเจ้านายมาห้าวันแล้วครับ”

ดูเหมือนว่าเขาคงจะยุ่งมาก ไม่รู้ว่าพี่ชายจัดการเรื่องสถานสงเคราะห์อย่างไร… เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ความรู้สึกหยิ่งผยองของซีเหมินฉางไห่ตกต่ำลงอีก

ไม่นานดอกไม้บานมั่งมีสองแก้วก็ถูกยกมาเสิร์ฟ จ้าวอู่เจียงสูดดม ได้กลิ่นท้อเข้มข้นมาก ของเหลวสีชมพู มีอนุภาคสีทองลอยอยู่ก้นแก้ว ที่ขอบแก้วมีดอกเบญจมาศสีเหลืองซีดเสียบอยู่

“ผมคิดมันขึ้นมาเอง” ซีเหมินฉางไห่ยื่นมือเชื้อเชิญให้จ้าวอู่เจียงลองชิม

อย่างนั้นก็ไม่แปลกใจเลยที่จะตั้งชื่อประหลาดว่าดอกไม้บานมั่งมี…

จ้าวอู่เจียงจิบเบา ๆ จากนั้นเขาก็แทบจะอาเจียนออกมา พอดื่มดอกไม้บานมั่งมีลงไป เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นคนเลี้ยงม้าสวรรค์ที่อยู่ในสวนท้อ แล้วกินท้อวิเศษจนจะอาเจียน

“เป็นอย่างไรบ้าง? คนทั่วไปคงไม่เข้าใจรสชาติ…” ซีเหมินฉางไห่ถามอย่างคาดหวัง เขาดื่มไปครึ่งแก้วในคราวเดียว คิ้วที่ขมวดอยู่คลายออกไม่น้อย

จ้าวอู่เจียงปากไม่ตรงกับใจ “แปลกดี”

ในจังหวะนั้นเองก็มีคนผลักประตูด้านข้างเดินเข้ามา เขาถอดหมวกและจัดผมไปพลางสั่งบาร์เทนเดอร์หนุ่มไป

“ช่วยต้มไวน์แดงให้ที แล้วแช่เย็นด้วยล่ะ”

“เสี่ยวไห่ นายกลับมาแล้วเหรอ?” คนที่เข้ามาคือหยวนเหลย เขาถามพลางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สูงข้างซีเหมินฉางไห่

“พอดีเลย ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย เดี๋ยวนะ เจ้าบ้าเอ๊ย! ทำไมถึงยังนั่งดื่มของบ้า ๆ พวกนี้อีกล่ะ?”

“พี่เหลย พี่ชายผมล่ะ?” ซีเหมินฉางไห่มองหน้าหยวนเหลย

“ไปรับเมิ่งหลินอะไรนั่นน่ะ…” หยวนเหลยกวาดตามองชั้นวางเหล้า ไม่ทันสังเกตเห็นจ้าวอู่เจียงที่นั่งอยู่ข้างซีเหมินฉางไห่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยเฉื่อย แฝงด้วยความถอนหายใจ

“สถานสงเคราะห์เทียนคงชิงหลาง… เกิดเรื่องขึ้นแล้ว…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน