ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1589

บทที่ 1589 น้องก็โง่ พี่ก็ไม่ฉลาด

“เป็นเขาใช่ไหม?”

ผู้จัดการหยวนเหลยเคาะนิ้วลงบนโต๊ะอย่างต่อเนื่อง พลางเชยคางขึ้นมองไปทางซีเหมินฉางชิ่งที่เดินออกมาจากทางลับ

“เมิ่งหลินบอกว่ากลิ่นไม่เหมือนกัน” ซีเหมินฉางชิ่งกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

เด็กหญิงเมิ่งหลินมีความพิเศษบางอย่าง เธอสามารถแยกแยะอารมณ์ของผู้คนได้ในทันที อีกทั้งยังสามารถแยกแยะกลิ่นของคนได้ด้วย ทำให้เธอมีความสามารถในการอ่านคนได้อย่างแม่นยำ

“ดูเหมือนจะไม่ใช่เขาจริง ๆ” หยวนเหลยถอนหายใจยาว ทั้งร่างผ่อนคลายลง

“บัดซบ ทำให้ฉันต้องกังวลไปเปล่า ๆ นึกว่าจะตัดสินใจพลาดซะแล้ว แสร้งทำจนเหนื่อยแทบแย่…”

“เหลย ก่อนหน้านี้นายตัดสินใจอย่างไร?”

ซีเหมินฉางชิ่งรู้สึกสงสัย เขาได้รับการติดต่อจากเหลยในข้อความบอกให้พาเมิ่งหลินรีบมาที่นี่ เพื่อแอบสังเกตการณ์จ้าวเจียงคนนี้

เพราะเหลยสงสัยว่าจ้าวเจียงคนปัจจุบันไม่ใช่คนร้ายในวันนั้น แต่มีหลายจุดที่น่าสงสัย จึงต้องการใช้ความสามารถในการอ่านคนของเมิ่งหลินมาพิสูจน์

ตอนนี้น้องชายโง่เขลาซีเหมินฉางไห่ยังคงหวาดผวาจนไม่ยอมนั่งลงบนเก้าอี้ แต่กลับขดตัวพิงอยู่ที่ผนังบาร์

หยวนเหลยเตะซีเหมินฉางไห่ทีหนึ่ง

“ถึงน้องชายนายจะโง่เง่าและชอบคุยโวโอ้อวด แต่ก็ไม่เคยโกหก

เขาบอกว่าจ้าวเจียงคนนี้เคยช่วยชีวิตเขาไว้

และฉันก็สืบข้อมูลมาได้บางอย่าง ในงานวันเกิดบ้าบอของโม่หลีที่ดาวโม่ จ้าวเจียงพบระเบิด และยอมเอาตัวเองบังหน้าสาว ๆ รับความเสียหายไว้เอง ถึงจะดูเหมือนเป็นการประจบสาว ๆ แต่ก็แสดงให้เห็นถึงบางอย่า นั่นคือจ้าวเจียงคนก่อนกับจ้าวเจียงในตอนนี้มีความแตกต่างกันมากในแง่ของความใจดี

อีกอย่างตั้งแต่เข้ามาฉันก็ได้ลองทดสอบเขาอยู่หลายครั้ง พบว่าจ้าวเจียงคนนี้ไม่มีเจตนาฆ่าเลย แม้แต่ตอนที่ฉันพูดเรื่องสถานสงเคราะห์ อารมณ์ของเขาก็ไม่เหมือนคนที่เป็นฆาตกรตัวจริง”

“คุณเหลยครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มยกไวน์ต้มที่นำไปแช่เย็นแล้วมาเสิร์ฟเต็มชามใหญ่

“แกคิดว่ากำลังให้อาหารหมูเหรอไง?” หยวนเหลยขมวดคิ้ว

บาร์เทนเดอร์หนุ่มเกาศีรษะอย่างเก้อเขิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน