บทที่ 1595 การปลอมแปลง
ดาวเสี่ยวชาง เมืองเปียนอวิ๋น ณ มุมมืดแห่งหนึ่ง
ยานพาหนะบินลำหนึ่งลอยนิ่งอยู่หน้าร้านเล็ก ๆ
ป้ายร้านมีลักษณะย้อนยุค มีหลอดไฟสีสันสดใสประดับเป็นตัวอักษรสี่ตัวว่า ‘คอมพิวเตอร์เฝยจ๋าย’
“สวัสดีครับ แผ่นข้อมูลของผมเสีย อยากเปลี่ยนอันใหม่”
ชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาใกล้ร้าน ผมดำยาวสลวยของเขาแซมด้วยสีม่วงแดงและเงินขาวราวกับเพิ่งไปย้อมผมมาจากร้านทำผม
ชายคนนั้นมองเจ้าของร้านที่กำลังเล่นเกมอยู่ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่สนใจ เขาก็ไม่รีบร้อน มองสำรวจทุกอย่างในร้านไปเรื่อย ๆ อย่างเบื่อหน่าย
การตกแต่งภายในเรียบง่ายจนดูเก่าคร่ำครึ จอภาพเก่า ๆ หลายเครื่องถูกกองไว้ตามมุมห้องแคบ ๆ มีโต๊ะปฏิบัติงานหนึ่งตัว และตู้เก็บอะไหล่อีกหนึ่งใบ
เจ้าของร้านกดคอนโทรลเล่นเกมดังกึก ๆ บนหน้าจอเป็นเกมประเภทเรียงบล็อกสาวงาม ทุกครั้งที่เรียงบล็อกสามอันเข้าด้วยกัน เสื้อผ้าของตัวละครการ์ตูนผู้หญิงที่มุมขวาล่างของจอก็จะหายไปทีละชิ้น
ข้างหน้าจอมีโมเดลฟิกเกอร์ขนาดเท่าฝ่ามือสวมชุดโปร่งบางวางอยู่
“สวัสดีครับ แผ่นข้อมูลของผมเสีย อยากเปลี่ยนอันใหม่” ชายคนนั้นกล่าวซ้ำ
เจ้าของร้านสมกับชื่อร้าน เป็นชายหนุ่มร่างอ้วน สวมแว่นกรอบใสขนาดใหญ่ มีตัวเลขสีเขียวที่กำลังกะพริบอยู่บนเลนส์ ทำให้ดูทั้งมอมแมมและเป็นพวกติดเทคโนโลยีในคราวเดียวกัน
“ต้องการแบบไหน?” เจ้าของร้านไม่หันมามอง
“แบบที่แพงที่สุด” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“แพงที่สุดเหรอ?” เจ้าของร้านหยุดเล่นเกมแล้วหันมามอง เมื่อเห็นหน้าตาของชายหนุ่มก็ตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอิจฉานิด ๆ
“เฮ้อ หน้าตาดีขนาดนี้เลยเหรอ? ทำไมถึงทำแผ่นข้อมูลพังล่ะ?
อ้อ ไม่ต้องตอบหรอก ฉันแค่ถามไปงั้น”
ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ เขามาที่นี่เพื่อซื้อแผ่นข้อมูลใหม่ตามคำแนะนำของเพื่อน
และแผ่นข้อมูลที่แพงที่สุดที่ว่านั้น แท้จริงก็คือหลักฐานแสดงตัวตนชุดใหม่นั่นเอง
“ใครแนะนำมา?” เจ้าของร้านวางมือลงบนเครื่องที่ดูคล้ายพัดลมในตู้อะไหล่ข้างกาย
“อาเหว่ย” ชายหนุ่มตอบ
อาเหว่ยเป็นเพื่อนที่เขาบังเอิญรู้จักกันเมื่อวาน วันนี้มาเจอกันตอนนวดเท้า หลังจากที่เขาสอนท่าบริหารกล้ามเนื้อช่วงล่างเพื่อให้ทนนานขึ้นให้อาเหว่ย เพื่อเป็นการตอบแทนเขา อาเหว่ยก็ตอบคำถามบางอย่างให้เขา เขาถึงได้ตามมาที่นี่
“ไอ้หนูอาเหว่ยนั่นหรอกเหรอ?” เจ้าของร้านตบเครื่องเบา ๆ
“รู้จักกันที่ไหนล่ะ?”
ผู้ชายคนนั้นตอบคำถามอย่างไม่รำคาญ
“ตอนนวดเท้า”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า