ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1596

บทที่ 1596 ได้โปรดปล่อยภรรยาผม

ป้ายร้านคอมพิวเตอร์เฝยจ๋ายดับไฟแล้ว ประตูปิดสนิท มีเพียงยานพาหนะลำหนึ่งที่ลอยเดี่ยว ๆ อยู่หน้าร้าน

ภายในร้าน เจ้าของร้านพิงตู้อะไหล่ ใบหน้าดูดุดันอย่างที่สุด

“นายต้องการให้ฉันช่วยอะไร?”

“ช่วยเก็บความลับให้ผม” ชายที่อ้างตัวว่าเป็นจ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างอ่อนโยน

“เรื่องนี้น่ะเหรอ…” เจ้าของร้านจับแว่นตา ตู้อะไหล่ด้านหลังสั่นไหวอย่างน่าขนลุก เขายิ้มอย่างเกร็ง ๆ

“ง่ายมาก ลูกค้าทุกคนฉันเก็บความลับให้หมด นี่คือจรรยาบรรณในอาชีพของฉัน นายวางใจได้”

ชายคนนั้นส่ายหน้า

“ผมไม่สามารถพนันกับจรรยาบรรณของคุณได้ และยิ่งไม่สามารถมอบความลับสำคัญแบบนี้ให้คุณควบคุม”

“นี่นายตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ?” ไขมันบนใบหน้าเจ้าของร้านสั่นระริก ยิ่งดูดุร้ายน่ากลัว

“ฉันสามารถบันทึกข้อมูลของนายเข้าระบบสำนักงานรักษาความสงบได้ และสามารถเปิดเผยข้อมูลทั้งหมดของนายต่อสาธารณะได้!

ตอนที่อาเหว่ยแนะนำนายมา มันไม่ได้บอกเหรอว่าฉันต้าคุนเป็นคนแบบไหนน่ะ?”

ตู้เก็บชิ้นส่วนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มันเริ่มเปลี่ยนรูปร่าง เพียงชั่วพริบตาหุ่นยนต์สูงกว่าสามเมตรที่แทบจะชนเพดานก็ปรากฏขึ้นด้านหลังเจ้าของร้าน

กระแสพลังของเจ้าของร้านยิ่งทวีความรุนแรง ตอนนี้เขามีความมั่นใจเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับชายที่มาก่อกวนตรงหน้า โอ้ไม่สิ ชายคนนี้มีชื่อว่าจ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงยิ้มพลางกล่าวว่า “ก็บอกแล้วว่าขอความช่วยเหลือหน่อย คุณไม่เต็มใจก็ช่างเถอะ”

เจ้าของร้านชะงักไป แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ลดความระแวดระวังลง ขณะที่กำลังครุ่นคิดว่าจะไล่จ้าวอู่เจียงออกไปหรือจะจับกุมจ้าวอู่เจียงดี จู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวที่หน้าอก เขาล้มลงกับพื้นทันที พร้อมกับพ่นเลือดสดออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน