เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1597

บทที่ 1597 เรื่องราวต้องย้อนกลับไปเล่าถึงวันนั้น

จ้าวอู่เจียงจับ ‘ตัวประกัน’ แล้วเปิดประตูร้าน ท่ามกลางสีหน้าตกใจกลัวของเจ้าของร้าน เขาก็โยนโมเดลคืนกลับไป

เจ้าของร้านกระโจนออกไปพร้อมกับหุ่นยนต์ที่อยู่ด้านหลัง เขาล้มลงกับพื้นอย่างแรง ในที่สุดก็รับโมเดลไว้ได้อย่างมั่นคง ความหวาดกลัวบนใบหน้าก็พลันหายไป เขากอดโมเดลไว้แนบอก ถอนหายใจยาว รู้สึกโล่งอกที่ตนรอดพ้นจากภัย และมีความสุขเมื่อภรรยาปลอดภัยอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ยานบินด้านนอกสตาร์ตเครื่อง กลายเป็นลำแสงพุ่งจากไป

เรื่องราวทั้งหมดต้องย้อนกลับไปเล่าตั้งแต่ตอนที่จ้าวอู่เจียงออกจากสวนคฤหาสน์ของซีเหมินฉางชิ่ง

หลังจากที่จ้าวอู่เจียงได้พบกับเด็กหญิงเมิ่งหลินที่ถูกวิญญาณของจิ้งเอ๋อร์เลือกเป็นที่พักพิงชั่วคราว ก่อนที่จะไปร้านนวด เขาก็ครุ่นคิดถึงเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

อันดับแรกเขาคิดถึงความปลอดภัยของตน พิจารณาว่าถ้าหากจ้าวเจียงถูกใช้เป็นเครื่องมือ เมื่อจ้าวเจียงถูกระบุว่าเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีของสถานสงเคราะห์เทียนคงชิงหลาง จ้าวเจียงจะเผชิญกับสถานการณ์อย่างไร

สถานการณ์เช่นนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกล้อมจากทุกทิศทาง เว้นแต่ว่าจ้าวเจียงจะยอมใช้ตัวตนที่ซ่อนอยู่มาช่วยบรรเทาสถานการณ์อันตราย

แต่กระนั้นจ้าวอู่เจียงก็ไม่รู้ว่าอีกตัวตนหนึ่งของจ้าวเจียงคืออะไร ชั่วคราวนี้เขาจึงไม่สามารถอาศัยพลังนั้นได้

และหากเขายังคงใช้ตัวตนของจ้าวเจียงต่อไป เขาจะเผชิญกับสถานการณ์อันตรายมากมาย อย่างเช่นถูกสำนักงานรักษาความสงบไล่ล่า จนต้องหนีเอาชีวิตรอด หากถูกจับได้ตัวตนที่แท้จริงของเขาก็จะถูกเปิดเผย เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ

ดังนั้นขั้นตอนแรกของวิธีที่ปลอดภัยที่สุดที่จ้าวอู่เจียงคิดได้ก็คือการสลัดตัวตนของจ้าวเจียงออกไปชั่วคราว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถหายตัวไปเฉย ๆ ได้ ตัวตนนี้เป็นหนึ่งในสิ่งที่เขาพึ่งพาอยู่ในตอนนี้ และเขายังต้องอาศัยตัวตนนี้ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายที่ตัวตนจริงของเขาไม่สะดวกที่จะทำมัน เขายังต้องกลับไปที่ดาวโม่ติดต่อกับโม่หรานหร่านและโม่หลีที่มีวิญญาณของจิ้งเอ๋อร์สิงสถิตอยู่

จ้าวอู่เจียงครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วก็พบว่าวิธีที่ดีที่สุดในการสลัดตัวตนของจ้าวเจียงชั่วคราวและเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหวในอนาคต ก็คือการมีหลักฐานแสดงตัวตนใหม่ที่เป็นของตัวเองโดยสมบูรณ์

หากพูดตามความหมายที่เคร่งครัดแล้ว แม้ว่าเขาจะเป็นพลเมืองของอาณาเขตพันดารา แต่เนื่องจากดวงดาวที่เขาอาศัยอยู่เป็นดวงดาวที่ยังคงใช้วิชาโบราณในการบำเพ็ญเพียร ไม่ได้ถูกจัดอยู่ในระดับอารยธรรมทางวิทยาศาสตร์ และไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในระบบของอาณาเขตพันดารา ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่ไม่มีตัวตนในระบบอย่างแท้จริง

สำหรับ ‘คนไร้ตัวตน’ อย่างเขา การจะได้มาซึ่งสถานะทางการผ่านช่องทางที่ถูกต้องนั้นแทบเป็นไปไม่ได้ จึงจำเป็นต้องอาศัยช่องทางลับหรือช่องทางมืดเท่านั้น

และโดยทั่วไปแล้ว หากผู้ใดต้องการติดต่อกับแหล่งมืดเหล่านี้ จุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดก็คือ สถานบันเทิง การพนัน และยาเสพติด

ในฐานะที่เป็นคนที่รังเกียจการพนันและยาเสพติด เขาไม่สามารถฝืนตัวเองให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสองสิ่งหลังได้ ดังนั้นก้าวแรกของเขาจึงเป็นการติดต่อกับสถานบันเทิง

บทที่ 1597 เรื่องราวต้องย้อนกลับไปเล่าถึงวันนั้น 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า