ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1601

บทที่ 1601 สองพี่น้อง

ยามค่ำคืนอันมืดมิด หลังจากการประชุมหารือสิ้นสุดลงและได้บรรลุข้อตกลงร่วมกัน พวกเขาตัดสินใจปล่อยให้จ้าวเจียงถูกฆ่าปิดปาก โม่หรานหร่านถือโคมไฟเดินมุ่งหน้าไปยังห้องของน้องสาวโม่หลี

ความเรียบร้อย รู้กาลเทศะ ความเยือกเย็น และมีเหตุผลที่เธอแสดงต่อหน้าบิดาโม่ชุนค่อย ๆ ถูกปลดออกทีละน้อยขณะที่เดินใกล้เข้าไปยังห้องของน้องสาว ใบหน้าของเธออ่อนโยนลง แววตาก็ทอประกายอบอุ่น

เธอวางโคมไฟรูปกระต่ายไว้หน้าประตู แล้วเคาะประตูเบา ๆ เป็นจังหวะ ประตูถูกเปิดออกจากด้านใน เธอยิ้มน้อย ๆ ก่อนเดินเข้าไป

ภายในห้องไม่ได้จุดไฟ แต่ยังสามารถมองเห็นสิ่งของได้

หลังจากโม่หรานหร่านเดินเข้าไปในห้องของโม่หลี ประตูก็ปิดลงโดยอัตโนมัติ และโคมไฟรูปกระต่ายที่หน้าประตูก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน กระต่ายน้อยที่แต่เดิมดูน่ารัก กลับมีดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเลือดสด ดูน่าสะพรึงกลัวราวกับกำลังเฝ้าระวังห้องด้านหลังไม่ให้ใครบุกรุกเข้ามา

ภายในห้อง โม่หรานหร่านสัมผัสได้ถึงกระแสพลังที่มองไม่เห็นกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในอากาศ เธอมองน้องสาวโม่หลีที่เพิ่งหยุดฝึกวิชาด้วยแววตาอิจฉาและอ่อนโยน

“ถึงขั้นไหนแล้ว?” เธอถาม

โม่หลีนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง มือทั้งสองประสานกันทำท่าร่ายคาถา กระแสพลังในอากาศค่อย ๆ ไหลเข้าสู่ร่างของเธอ

โม่หลีมีผมสีเงินเจิดจรัสเหมือนพี่สาว เพียงแต่ผมของเธอออกไปทางสีขาวมากกว่า ส่วนผมของพี่สาวนั้นเข้มกว่าเล็กน้อย ออกไปทางสีเทา เป็นสีเทาที่เจิดจ้า

โม่หลียิ้มอย่างอ่อนโยน

“คงอยู่ในระดับจักรพรรดิตามบันทึกของผู้ฝึกฝนโบราณ นับตั้งแต่วันนั้นวิชาของฉันก้าวหน้าเร็วขึ้น ดูเหมือนว่าอีกไม่นานฉันอาจจะก้าวข้ามไปสู่ระดับถัดไป”

“ผู้วิวัฒนาการและผู้ใช้กลไกระดับสี่” โม่หรานหร่านสบตากับน้องสาวโม่หลีพลางยิ้มให้กัน

“แต่ว่าจักรพรรดิในยุคโบราณนั้นแข็งแกร่งกว่าผู้วิวัฒนาการหรือผู้ใช้กลไกระดับสี่มาก และทั้งสามฝ่ายนั้นไม่อยู่ในระดับเดียวกันเลย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน