ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1603

บทที่ 1603 เพียงคิดก็ถือเป็นฆาตกรแล้ว

ในขณะที่ร่างแยกของจ้าวอู่เจียงกำลังถูกสำนักงานรักษาความสงบไล่ล่าอยู่นั้น ร่างจริงของจ้าวอู่เจียงกลับนั่งยอง ๆ อยู่หลังลูกกรงห้องขังในสาขาหนึ่งของสำนักงานรักษาความสงบ พูดคุยเรื่องไร้สาระกับทนายความอันเสี่ยวตี้

“ทำไมทุกคนถึงพูดว่าคุณฆ่าภรรยาของตัวเองและชู้ของเธอล่ะ?” จ้าวอู่เจียงมองดูอันเสี่ยวตี้ที่มีผมสีเขียวมันวาว

ดวงตาของอันเสี่ยวตี้เต็มไปด้วยความเศร้า รอยยิ้มอ่อนโยนของเขาพลันหม่นหมอง

“ฉันฆ่าภรรยาของฉันจริง แต่ไม่ได้ฆ่าชู้ของเธอ”

“หา?” จ้าวอู่เจียงตกตะลึงเล็กน้อย

“เมื่อกี้คุณ…”

“ฉันไม่ได้ฆ่าพวกเขาจริง ๆ…” อันเสี่ยวตี้ยิ้มเศร้า รอยยิ้มเต็มไปด้วยความขมขื่น

ไม่เพียงแต่จ้าวอู่เจียงที่สีหน้าสงสัย นักโทษคนอื่น ๆ ที่ถูกขังอยู่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ต่างก็หันมามองด้วยความสงสัยเช่นเดียวกัน พวกเขาคิดในใจว่าทนายใหญ่อันเสี่ยวตี้คงทนรับความกดดันไม่ไหว จนเกิดอาการบุคลิกภาพแยก ไม่อย่างนั้นจะพูดจาเหลวไหลแบบนี้ได้อย่างไร

‘อะไรกัน บอกว่าฆ่าภรรยา แต่ก็บอกว่าไม่ได้ฆ่า?’

“ฉันกับเธอ ตอนเด็กพวกเราเป็นเพื่อนบ้านกัน…” ดวงตาของอันเสี่ยวตี้อ่อนโยนลง เขาเริ่มเล่าเรื่องในอดีต

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม จ้าวอู่เจียงก็พอจะเข้าใจเรื่องราวแล้ว

เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก เติบโตมาด้วยกัน ทำงานด้วยกัน สุดท้ายก็แต่งงานกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ชีวิตดูเหมือนมีความสุขสมบูรณ์

แต่ต่อมา อาจเป็นเพราะอันเสี่ยวตี้ยุ่งมากเกินไป มัวแต่ทุ่มเทให้กับงาน ทำให้ภรรยาเหงามานาน จนกระทั่งภรรยาได้รู้จักกับครูสอนออกกำลังกายคนหนึ่งระหว่างไปออกกำลังกาย ความเหงาที่สะสมมานานผสมกับความรู้สึกแปลกใหม่ก็ทำให้ภรรยานอกใจ

ก่อนที่เรื่องระหว่างภรรยากับครูสอนออกกำลังกายจะแดงขึ้นมา อันเสี่ยวตี้ก็รู้เรื่องแล้ว แต่เขาต้องการคำอธิบายจากภรรยา และในวันเกิดเหตุ อันเสี่ยวตี้ได้พบอีกครั้งว่าภรรยากับครูสอนออกกำลังกายแอบนัดพบกัน เขากลับมาจากงานเลี้ยงทั้งที่ตัวยังคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า ภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ ครั้งนี้เขาชักปืนออกมา

แต่เมื่อเขาถือปืนกลับมาถึงบ้าน เและทำการเขาเล็งปืนไปที่ประตูห้อง กลับพบว่าไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ เป็นเวลานาน จนกระทั่งเพื่อนบ้านสังเกตเห็นความผิดปกติและรีบมาดู พอพังประตูเข้าไป ก็พบว่าภรรยาและครูสอนออกกำลังกายนอนจมกองเลือด

เพื่อนบ้านคิดว่าเขาเป็นคนลงมือ จึงวิ่งหนีด้วยความตกใจ แล้วแจ้งตำรวจ

เพราะแบบนี้อันเสี่ยวตี้จึงถูกจับกุมตัว

จ้าวอู่เจียงสูดหายใจลึก ในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของคำพูดที่ขัดแย้งกันของอันเสี่ยวตี้

อันเสี่ยวตี้รักภรรยามากเกินไป เมื่อเขายกปืนขึ้น พยายามเล็งผ่านประตูเพื่อยิงภรรยา ในใจของเขาก็ได้ถือว่าตนก็ได้ฆ่าภรรยาไปแล้ว

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงคำตอบที่จ้าวอู่เจียงคาดเดาจากคำให้การของอันเสี่ยวตี้ และเป็นไปได้ว่าทุกคำให้การอาจเป็นเรื่องเท็จ

ในโลกนี้มีคนมากมายที่เพื่อจุดประสงค์บางอย่างแล้ว พวกเขาจึงแสดงละครและแต่งเรื่องโกหกขึ้นมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน