ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1610

บทที่ 1610 กระบอกยาสูบที่ใหญ่เกินกว่าจะเหยียบให้ดับ

สายลมยามราตรีพัดผ่านใบหน้า พัดพาเสื้อคลุมสีดำยาวของจ้าวอู่เจียงให้พลิ้วไหว

เขายืนอยู่บนยานบินขนาดเล็ก

ยานสั่นสะเทือนเล็กน้อย

ประตูห้องโดยสารถูกเปิดออก แสงสีเทาสายหนึ่งพุ่งออกมา

จ้าวอู่เจียงใช้มือซ้ายกำอากาศ รวบรวมสายลมเป็นดาบยาว แล้วกวัดแกว่งฟันลงบนลำแสงสีเทานั้น

พลันใดนั้นเองเงาร่างก็ปรากฏขึ้น เป็นชายผู้หนึ่งสวมชุดรัดรูปสีดำ สวมหมวกคลุมปิดบังใบหน้า

“จ้าวเจียง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า ในยามนี้เจ้าเองก็ยังรักษาตัวแทบไม่รอดเหมือนพระพุทธรูปข้ามแม่น้ำ เช่นนั้นแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมายุ่งเรื่องของผู้อื่นกระมัง?”

ชายผู้นั้นลอยอยู่กลางอากาศ พลังบำเพ็ญอันทรงพลังแผ่ซ่านไปทั่ว เขาหมุนข้อมือ ดาบใหญ่ก็พลันปรากฏขึ้นแล้วฟันใส่จ้าวอู่เจียงที่ยืนอยู่บนยานบิน

จ้าวอู่เจียงเขย่งปลายเท้าถอยหลัง หมุนตัวอย่างคล่องแคล่วหลบหนีการโจมตีครั้งนี้

เขาไม่อาจรับรู้ถึงพลังที่แท้จริงของชายผู้นี้ได้ แต่การฟันดาบที่เรียบง่ายเช่นนี้ กระแสพลังดาบช่างคมกล้า แม้แต่เขาในอดีตก็แทบมิเคยพบเห็น

เขาเอ่ยเสียงทุ้ม

“พวกเจ้าถูกผู้ใดสั่งการกันแน่?”

“มีฝีมือไม่น้อย” ร่างของชายผู้นั้นวูบวาบ เขาไม่ตอบคำถามของจ้าวอู่เจียง แต่กลับพุ่งไปด้านหลังของเขา ฟันดาบลงมาพร้อมกับตบฝ่ามือออกไป

ยานบินแล่นออกไปสู่นอกห้วงอวกาศ จ้าวอู่เจียงได้ล็อกเป้าหมายยานบินเอาไว้แล้ว และทิ้งร่องรอยพลังของตนเองไว้บนนั้น

ร่างของเขาพุ่งถอยหลังชนเข้าใส่ดาบที่ฟันเฉียดเข้ามา ไหล่ขวาของเขาปะทะเข้ากับมือขวาที่กำดาบของชายผู้นั้นโดยตรง ขณะที่มือขวาของเขากระชากข้อมือที่กำดาบของอีกฝ่ายอย่างแรง บิดเข้าอย่างรุนแรง

พร้อมกันนั้นศอกซ้ายของเขาก็พุ่งออกไป เร็วกว่าลมฝ่ามือของอีกฝ่ายหนึ่งก้าว กระแทกเข้าที่หน้าอกของชายผู้นั้น

การต่อสู้ระดับสูงนั้น มักต้องการเพียงกระบวนท่าที่เรียบง่าย มิต้องหรูหรา

จากนั้นจ้าวอู่เจียงพ่นปราณกระบี่ออกจากปาก แล้วควบคุมสายลมให้กลายเป็นกระบี่ แทงทะลุกระดูกสะบักซ้ายของชายผู้นั้น

มิใช่ว่าเขาไม่อยากแทงทะลุหัวใจ แต่เพราะชายผู้นี้มีฝีมือไม่ธรรมดา แม้จะเสียเปรียบตั้งแต่ปะทะกันครั้งแรก แต่ก็รับมือได้อย่างรวดเร็ว มิเปิดโอกาสให้การโจมตีต่อเนื่องของเขาเกิดผล

ชายผู้นั้นถอยร่นออกไป เซถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“พลังยอดฝีมือโบราณระดับมหามรรคาขั้นแรก? เก่งจริง เก่งจริง ๆ…

จ้าวเจียง ข้าสงสัยนักว่าเจ้าบำเพ็ญเพียรมาอย่างไร…

แต่ข้าจะเตือนเจ้าอีกครั้ง อย่าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ จงอย่าทำให้ตนเองต้องเดือดร้อน

ต่อให้เจ้าอยู่ในขั้นมหามรรคาขั้นแรกแล้วอย่างไร? ที่นี่คืออาณาเขตพันดารา กฎเกณฑ์กดทับพลังอยู่ เจ้าอ่อนแอเหมือนผู้วิวัฒนาการขั้นเจ็ด ผู้อยู่เบื้องหลังข้าเป็นผู้ที่เจ้ามิอาจล่วงเกินได้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน