ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1612

บทที่ 1612 จับกุมและฆ่าจ้าวอู่เจียง

อวี้เถิงหลงนั่งงอตัว ริมฝีปากสั่นระริก เลือดไหลออกมาไม่หยุด เขาไม่คิดว่าพ่อจะส่งคนไปลงมือกับสถานสงเคราะห์เทียนคงชิงหลางเพื่อเขา

แต่เขายังคิดจะใช้กระแสพลังไปลักพาตัวน้องสาว คิดจะลงมือกับน้องสาวของตัวเอง

ยิ่งไปกว่านั้นเขาคิดว่าพ่อไม่รู้เรื่องนี้ แต่แท้จริงแล้วพ่อกลับรู้ทุกอย่าง

เขาน่าจะคิดได้แต่แรก ด้วยตำแหน่งและความสามารถที่เหนือกว่าสามัญชนของพ่อ ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้

หลังจากรู้ว่าตนเองมีหัวใจที่ต่ออายุได้ อวี้เถิงหลงก็รู้สึกสงบลง ไม่ฉุนเฉียวเหมือนก่อนหน้านี้ ได้แต่นิ่งเงียบรับฟังคำดุด่าของพ่อ

เขาคิดว่าการดุด่าของพ่อกำลังจะจบลง ทว่าพอเห็นพ่อเปิดอุปกรณ์สื่อสารที่ข้อมือ เหมือนจะได้รับข่าวหนึ่ง หลังอ่านมัน ใบหน้าอันสง่างามที่ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงก็พลันเปลี่ยนเป็นคมกริบ ก่อนจะเหลือบมองเขา

“ผู้วิวัฒนาการขั้นหกสมบูรณ์แบบคนหนึ่ง อีกก้าวเดียวก็จะถึงขั้นเจ็ด เป็นผู้วิวัฒนาการและผู้บำเพ็ญโบราณที่มีพลังระดับสุดยอดจอมจักรพรรดิอีกคนหนึ่ง เพราะแก… ต้องการพาเมิ่งหลินกลับมา…

พวกเขาถึงได้ตายหมดแล้ว!”

อวี้เถิงหลงตกใจสุดขีด ‘เป็นไปได้อย่างไร? ผู้แข็งแกร่งทั้งสองคนแค่ไปที่ดาวเสี่ยวชางเพื่อพาเด็กหญิงคนหนึ่งกลับมา แล้วทำไมพวกวเขาถึงตายที่นั่นได้กัน สำนักงานรักษาความสงบส่งคนมาจัดการเหรอ หรือว่าระบบป้องกันของดาวเสี่ยวชางสังหารพวกเขา?’

“ฮึ ๆ…” อวี้เถิงหลงเห็นสายตาดุดันของพ่อ เขาฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก ก่อนจะพยายามแก้ตัว

“ผม… ผมก็บอกแล้วว่า ผู้บำเพ็ญโบราณใช้ทรัพยากรมากมาย… ก็ไม่มีประโยชน์อะไร… ถ้าส่งไป ส่งผู้วิวัฒนาการขั้นหกสมบูรณ์แบบสองคนไป บางที… ก็อาจจะกลับมาได้…”

‘เพียะ!’ ฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าที่บวมแดงยังไม่ทันยุบของอวี้เถิงหลง ครั้งนี้ตีจนแทบจะถลอกเลือดออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน