เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1618

บทที่ 1618 มาเถิด!

จ้าวอู่เจียงตัดสินใจจะไว้ชีวิตทั้งหัวหน้าผู้วิวัฒนาการระดับเจ็ดหวังเซี่ยงตง และผู้บำเพ็ญโบราณระดับหนึ่งหลินปู้ป้ายไว้ชั่วคราวเพื่อที่จะได้สอบถามข้อสงสัยในภายหลัง

นิ้วของเขาสะบัดปราณกระบี่พุ่งเข้าสู่ร่างของหวังเซี่ยงตง ฉีกร่างไปมา เพียงชั่วลมหายใจเดียว ก็ทำให้พลังชีวิตของหวังเซี่ยงตงเหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย

ส่วนหลินปู้ป้าย แม้จะเป็นผู้บำเพ็ญโบราณที่อ่อนแอ แต่จ้าวอู่เจียงคุ้นเคยกับผู้บำเพ็ญโบราณเหล่านี้ดี เขาใช้ปราณกระบี่ผนึกหลินปู้ป้ายอย่างง่ายดาย

ทั้งสองคนตกใจสุดขีด จนล้มลงกับพื้น

จ้าวอู่เจียงเหยียบปราณกระบี่พุ่งเข้าหาหุ่นยนต์สีเงินที่กำลังเล็งเขาอยู่บนจอภาพขนาดใหญ่

หุ่นยนต์สีเงินถือปืนเลเซอร์สีดำ ยิงลำแสงพุ่งออกมาในชั่วพริบตา ลำแสงวาดกวาดไปทางจ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงหลบหลีกด้วยความว่องไว ร่างกายกะพริบวูบ พริบตาเดียวก็เข้าถึงหุ่นยนต์ในระยะสามฉื่อ

เขาสะบัดปราณกระบี่กลับมือจะฟันศีรษะหุ่นยนต์ขาด หวังจะสังหารคนข้างในทันที

‘ตูม!’

ศีรษะหุ่นยนต์สีเงินถูกปราณกระบี่ฟันขาด แต่หุ่นยนต์ยังไม่ล้มลง มือซ้ายถือปืน มือขวาชักดาบเหล็กออกมา พุ่งเข้าแทงจ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงถอยหลังหนึ่งก้าว หลบหลีกกระแสพลังของดาบ

เขาไม่รู้ว่าหุ่นยนต์นี้เป็นผู้ใช้กลไกที่ว่าหรือไม่ หรือเป็นเพียงหุ่นยนต์ธรรมดา แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เขาก็ยังคงเคารพพลังที่ไม่รู้จักนี้อย่างที่ควรจะเป็น และไม่ได้ประมาทอาวุธเย็นชนิดนี้เลยแม้แต่น้อย

“นายแข็งแกร่งกว่าผู้บำเพ็ญโบราณส่วนใหญ่ที่ฉันเคยเจอมา” ศีรษะหุ่นยนต์ที่ถูกจ้าวอู่เจียงฟันขาดลอยอยู่กลางอากาศ ฉายภาพสีเขียวมรกต เริ่มสแกนจ้าวอู่เจียง

“ความแข็งแกร่งของนาย ผิดไปจากหลักการ ผิดไปจากกฎของอาณาเขตพันดารา”

“อืม… ตรวจไม่พบเหรอ?”

ดวงตาของจ้าวอู่เจียงลึกล้ำ เขาตบเบา ๆ ลงบนหุ่นยนต์หนึ่งครั้ง การตบครั้งนี้ดูเบาหวิว แต่แท้จริงแล้วแฝงไว้ด้วยพลังเวท

‘เพล้ง!’

หุ่นยนต์สั่นสะเทือน แต่ไม่รู้ว่าหุ่นยนต์นี้หล่อด้วยวัสดุอะไร มันกลับเพียงแค่สั่นไหวเล็กน้อย ไม่ได้แตกสลายหรือพังทลายตามที่จ้าวอู่เจียงคาดการณ์ไว้

เปลวไฟพวยพุ่งออกจากฝ่าเท้าของหุ่นยนต์ กลายเป็นเงาพุ่งถอยหลังไป เพื่อรับศีรษะกลับคืน

ศีรษะและร่างกายรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง ลำแสงสีเขียวมรกตที่สแกนจ้าวอู่เจียงจากศีรษะของหุ่นยนต์สีเงินถูกเก็บกลับ มันไม่ได้โจมตีจ้าวอู่เจียงอีก แต่กลับยกแขนซ้ายขึ้น ลำแสงสีเงินพุ่งจากฝ่ามือขึ้นสู่ท้องฟ้า

บทที่ 1618 มาเถิด! 1

บทที่ 1618 มาเถิด! 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า