ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1619

บทที่ 1619 ควบคุมฟ้าดิน

“รนหาที่ตายเอง”

คนในชุดหุ่นยนต์แค่นเสียงหึ เหตุที่ยังไม่ลงมือฆ่าจ้าวอู่เจียงตั้งแต่ตอนแรกที่เจอก็เพราะคำสั่งของอวี้กวงจงระบุว่า อันดับแรกต้องจับตัวจ้าวอู่เจียงกลับไปให้ได้ก่อน ถ้าจับไม่ได้ค่อยฆ่าทิ้ง

พวกผู้บำเพ็ญโบราณหลงระเริงในความรุ่งโรจน์ในอดีต ช่างเป็นพวกล้าหลังที่น่ารังเกียจที่สุด

ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว พลังของวิทยาศาสตร์นั้นสามารถทำลายล้างทุกสิ่งได้

เขาปล่อยลูกพลังงานจากแขนกลออกไป มวลสารในลูกพลังงานยุบตัวและปลดปล่อยพลังอันน่าเกรงขาม

“ข้าจะจัดการเอง” สิ้นเสียงจ้าวอู่เจียง บรรยากาศรอบตัวเขาก็เปลี่ยนไปในพริบตา กลิ่นอายประหลาดและขัดแย้งแผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขา

ทั้งอ่อนโยนสงบนิ่งและดุร้ายชั่วร้าย

เขาย่นจมูก ใช้นิ้วลากผ่านจากกลางหว่างคิ้วลงมาตามสันจมูก แล้วหัวเราะเยาะ

“ปีศาจสวรรค์ เทพประทาน”

นี่เป็นครั้งแรกหลังจากที่เขาได้พบกับโลกแห่งอารยธรรมวิทยาศาสตร์ ที่เขาใช้พลังเต็มกำลังโดยตรงด้วยเวทมนตร์เทพปีศาจของสำนักเทพปีศาจ วิชานี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

ที่กลางหว่างคิ้วของเขาปรากฏรอยแนวตั้งสีม่วงแดง ควันม่วงและกลิ่นอายปีศาจแผ่ซ่านออกมาจากรอบกาย ด้านหลังของเขาปรากฏเงาสีม่วงทองสูงกว่าสามจั้ง

“ควบคุมฟ้าดิน”

ร่างเทพปีศาจปรากฏคุ้มครองอยู่เบื้องหลังเขา นี่คือ ‘หุ่นยนต์’ ของเขาเอง

‘ตึง!’ ร่างเทพปีศาจใหญ่โตราวกับหุ่นยนต์สามตัวซ้อนกัน มือทั้งสองข้างคว้าลูกพลังงานที่หุ่นยนต์รวบรวมไว้ราวกับผู้ใหญ่กำลังจับลูกแก้วของเด็กน้อยเล่น

หุ่นยนต์สีเงินขาวเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าร่างเทพปีศาจก็ดูราวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง มันพ่นเปลวไฟออกมาอย่างรุนแรงพร้อมถอยหลังด้วยความหวาดกลัว แต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว

ที่มือทั้งสองจ้าวอู่เจียงพลันปรากฏสายฟ้าห้าสี เคลื่อนที่เร็วดั่งสายฟ้าแลบ ฝ่ามือของเขาฟาดลงบนจุดที่คล้ายเกราะป้องกันหัวใจของหุ่นยนต์สีเงินขาว

‘โพละ!’

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน