ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1620

บทที่ 1620 ภัยร้ายกำลังมาเยือน

“อ๊า”

“อ๊า…”

“อย่าเข้ามา!”

“ผมผิดไปแล้ว จ้าวเจียง… ผม… ผมผิดไปแล้ว ผมขอคำนับคุณ”

หลินปู้ป้ายก้มหน้าไม่กล้ามองจ้าวอู่เจียง ส่วนหวังเซี่ยงตงนั้นถูกความเย็นชาของจ้าวอู่เจียงทำให้ขวัญผวาไปหมดแล้ว

เมื่อเห็นจ้าวอู่เจียงไม่รู้จักความเป็นความตาย ไปหาเรื่องอวี้เสี่ยวเป้าที่มีหุ่นยนต์คุ้มกันตัว ในใจของเขาตอนนั้นมีแต่ความแค้นเคืองที่จ้าวอู่เจียงตัดมือทั้งสองข้างของเขาไป จึงทำการเยาะเย้ยในใจถึงขีดสุด

ในความคิดของเขา จ้าวอู่เจียงไม่มีทางชนะอวี้เสี่ยวเป้าได้อย่างแน่นอน ไม่มีความเป็นไปได้แม้แต่น้อย

รอให้จ้าวอู่เจียงพ่ายแพ้ เขาก็จะถือโอกาสแก้แค้น สั่งสอนจ้าวอู่เจียงอย่างหนัก

แต่เขาคิดไปร้อยทาง พันทาง ก็ไม่คิดว่าหุ่นยนต์ของอวี้เสี่ยวเป้าจะถูกทำลายจนแหลกละเอียด และยิ่งไปกว่านั้นคือถูกทำลายโดยผู้บำเพ็ญโบราณที่ตกอับ

‘จ้าวอู่เจียงผู้นี้มีพลังแก่กล้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

หรือว่าเขาไม่ได้อยู่ในระดับมรรคาขั้นหนึ่งของผู้บำเพ็ญโบราณ แต่เป็นระดับที่สองอย่างไร้เทียมทาน?

เช่นนั้นแล้วจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่จากสามภพหรือไม่?’

แต่ตอนนี้ระดับขั้นไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว หัวใจของหวังเซี่ยงตงปั่นป่วน การรักษาชีวิตสำคัญที่สุด เขาร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว

“ผมจะบอกคุณ พี่จ้าว ผมมาจาก…”

“ตระกูลอวี้!” หลินปู้ป้ายรีบตะโกนขึ้นทันที คุณค่าของความลับบางครั้งขึ้นอยู่กับลำดับก่อนหลัง เขาไม่มีทางปล่อยให้หวังเซี่ยงตงพูดสิ่งที่จ้าวเจียงต้องการรู้ก่อน เพราะจะทำให้คุณค่าของตนลดลงอย่างมาก และอาจทำให้โอกาสรอดชีวิตของเขาลดน้อยลง

สามีภรรยาเปรียบดังนกในป่าเดียวกัน ยามคับขันต่างคนต่างหนี แล้วนับประสาอะไรกับเขากับหวังเซี่ยงตงที่ไม่ใช่สามีภรรยา ไม่ใช่พี่น้องเพื่อนฝูง อย่างมากก็แค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น

“ตระกูลอวี้ แห่งดาวเทียนหลางสั่งให้พวกเรามาสังหารพี่จ้าว” หลินปู้ป้ายรีบอธิบายอย่างร้อนรน

“พวกผมเพียงแต่ทำตามคำสั่ง ไม่ได้ตั้งใจสร้างความลำบากให้พี่จ้าว หวังว่าพี่จ้าวจะเข้าใจ”

“ใช่ ๆ” หวังเซี่ยงตงพยักหน้าเห็นด้วยอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดบัญชีที่หลินปู้ป้ายหักหลังเขา ต้องรีบทำให้จ้าวอู่เจียงสงบลงก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน