ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 164

บทที่ 164 ก่อตั้งสำนักใหม่

“จริงอยู่ที่กองกำลังที่ไร้กำลังคนนั้นจะอยู่ได้ไม่นานในยุทธจักร” จ้าวอู่เจียงกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน พลางคลี่ยิ้มอ่อนโยน เขาไม่ได้โกรธเคืองหรือต่อต้านคำพูดของเจียงเมิ่งลี่ แต่กลับเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

ดวงตาของเขาทอประกายไม่ต่างจากประกายของคมกระบี่ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“แต่ที่นี่คือนครหลวง!”

หลี่หยวนเจิ่งกับเจียงเมิ่งลี่หรี่ตาลง

“ในส่วนของกำลังพล…” จ้าวอู่เจียงจ้องมองไปที่เจียงเมิ่งลี่

“ผู้ใดบอกว่าข้าไม่มี?”

“สมาชิกส่วนที่เหลือของสำนักมังกรเกล็ดศิลาล้วนเป็นกำลังคนของอู่เจียงทั้งสิ้น” ฮั่วหรูอี้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

และเหมือนจะตอบรับกับคำพูดของฮั่วหรูอี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทันที และเฟิงซิ่วเอ๋อร์ก็ส่งเสียงรายงานมาจากหน้าประตู

“ใต้เท้าจ้าว มีแขกมาขอพบเจ้าค่ะ”

จ้าวอู่เจียงตอบรับด้วยการเดินไปเปิดประตู ผู้ที่เดินเข้ามาเป็นบุรุษสองคนและสตรีหนึ่งคน

หลี่หยวนเจิ่งรับรู้ได้ทันที คนทั้งสามที่เดินเข้ามานั้นมีขั้นพลังไม่ต่ำต้อย ล้วนแต่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ทั้งสิ้น

เจียงเมิ่งลี่ขมวดคิ้ว

“นายหญิง”

“ผู้อาวุโส”

ผู้อาวุโสทั้งสามประสานมือคำนับฮั่วหรูอี้ และฮั่วหรูอี้ก็คำนับตอบกลับ ในเวลาเดียวกันนี้ นางก็แนะนำจ้าวอู่เจียงให้พวกเขาได้รู้จัก

“คนผู้นี้คือ จ้าวอู่เจียง สหายรักของสามีข้า และข้าเชื่อว่าพวกท่านจะต้องเคยได้ยินชื่อของสองสหายที่ยืนอยู่ข้างกายเขาเช่นกัน บุรุษผู้นั้นคือหลี่ หยวนเจิ่ง มือกระบี่อันดับที่สิบหกแห่งยุทธจักร และศิษย์น้องของเขา เจียงเมิ่งลี่ คุณหนูจากสกุลเจียง”

ผู้อาวุโสทั้งสามตกตะลึง พวกเขาเพียงมาตามการติดต่อของฮั่วหรูอี้เพื่อเข้าร่วมกองกำลังของจ้าวอู่เจียง ในจดหมายระบุว่าจะมีการก่อตั้งสำนักใหม่ขึ้นมา พวกเขาจึงคิดว่าไม่น่าจะมีบุคคลที่แข็งแกร่งสักเท่าไหร่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวอู่เจียงจะมีสหายเป็นมือกระบี่อันดับที่สิบหกแห่งยุทธจักรอยู่ข้างกายเช่นนี้

“สหายน้อยแซ่จ้าว ข้ามีนามว่าซูเหลียงจิ่ว”

“ส่วนข้ามีนามว่าซูซานชาง”

“ข้า กู้เหนียนหยวน”

ผู้อาวุโสทั้งสามท่านต่างก็ประสานมือคำนับจ้าวอู่เจียง ชายหนุ่มก็พยักหน้าและประสานมือคำนับกลับไป

“จ้าวอู่เจียงขอบคุณท่านทั้งสามเป็นอย่างยิ่ง”

“หามิได้ การได้เข้าร่วมสำนักของสหายน้อยถือเป็นเกียรติสำหรับพวกเรายิ่งนัก” ซูเหลียงจิ่วยิ้ม เขาและซูซานชางเป็นคู่พี่น้องที่ทำงานอยู่ในสำนักมังกรเกล็ดศิลามานาน

ส่วนสตรีเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่มอย่างกู้เหนียนหยวนนางสวมใส่ชุดสีดำ เหน็บกระบี่สองเล่มอยู่ที่ข้างเอว มองเห็นใบหน้าได้ไม่ชัดเจน เพราะถูกปกคลุมด้วยหมวกปีกกว้าง สิ่งที่มองเห็นคือครึ่งซีกหน้าและดวงตาอันเย็นชาเพียงข้างเดียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน