ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 207

บทที่ 207 ทุกคนต่างก็ใช้วิธีการของตนเอง

จ้าวอู่เจียงดวงตาทอประกายเคร่งขรึม นี่คือครั้งที่สองแล้วที่เขาพบเห็นชายฉกรรจ์ชุดดำ และชายฉกรรจ์ชุดดำคนนี้ก็ให้ความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้เสมอ

และเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ชายฉกรรจ์ชุดดำคนนั้นก็หายตัวไปอีกครั้ง…

คนผู้นี้เป็นใครกัน? จ้าวอู่เจียงหัวใจกระตุกวูบ หูพลันได้ยินเสียงสายลม เสียงตีเหล็ก และเสียงเด็กร้อง…

เจี๋ยเอ้อร์ซานกับเจี๋ยสือจิ่วมองตามสายตาของจ้าวอู่เจียงไปยังกลุ่มคนด้วยความพิศวงสงสัย หรือใต้เท้าจ้าวอยากจะเข้าร่วมการแย่งชิงคัมภีร์ปราณไร้วิญญาณด้วย?

จ้าวอู่เจียงสูดหายใจลึก กุมมือของกู้เหนียนหยวนแน่นขึ้น ก่อนจะรีบเดินจากมาอย่างรวดเร็ว

….

ในสุสานมีแต่ความมืดมิด เหล่ายอดฝีมือต่างก็หลั่งไหลกันเข้าไปด้านใน แต่ละคนจุดตะบันไฟให้แสงสว่าง

เซวียนหยวนอวี้เหิงนำอยู่ด้านหน้าสุดด้วยดวงตาวาวโรจน์ เขาตรงไปยังประตูศิลาอีกบานหนึ่งในสุสาน ทราบดีว่าหลังประตูบานนี้ย่อมเป็นที่ตั้งโลงศพของไต้ซือนักปัดกวาด

“วิชากรงขังมังกรดิน!”

ซือคงปู๋เจี๋ยมีอาชีพเป็นโจรขุดสุสาน เขาเข้าออกสุสานอยู่เป็นนิจ สายตาจึงสามารถมองเห็นในความมืดได้ดีมากกว่าผู้อื่น บัดนี้เมื่อผู้คนรอบกายจุดตะบันไฟ เขาก็ยิ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจน และเขาก็เห็นว่าบุรุษไร้หน้ากำลังใช้วิชาตัวเบามุ่งหน้าไปยังประตูศิลา ซือคงปู๋เจี๋ยจึงระเบิดเสียงคำรามออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด พร้อมกับตบมือเสียงดัง

พลันมวลดินบนพื้นก็รวมตัวกันกลายเป็นมังกรตัวหนึ่งพุ่งเข้าไปหาเซวียนหยวนอวี้เหิง เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น มังกรดินก็กระจายตัวล้อมรอบเป้าหมาย กลายเป็นกรงดินขนาดใหญ่คุมขังเซวียนหยวนอวี้เหิงเอาไว้ภายใน

ซือคงปู๋เจี๋ยก้าวเดินไปบนทางดินอย่างง่ายดาย และเมื่อผ่านกรงขังเซวียนหยวนอวี้เหิง เขาก็ไม่ลืมที่จะกระแทกฝ่ามือใส่ด้วยมวลพลังลมปราณอันเกรี้ยวกราด

เซวียนหยวนอวี้เหิงสาบานอยู่ในใจว่าผู้ใดก็ตามที่ขโมยคัมภีร์ปราณไร้วิญญาณไปจากเขา มันผู้นั้นจะต้องตาย! ใบหน้าที่อยู่ภายใต้หน้ากากปีศาจกระตุกอย่างรุนแรง เซวียนหยวนอวี้เหิงยกมือที่ว่างเปล่าของตนเองขึ้น ก่อนจะทำท่าคล้ายกับกำลังถือกระบี่เล่มใหญ่ และฟันใส่ซือคงปู๋เจี๋ย

ทางด้านหลังกรงขังของเซวียนหยวนอวี้เหิงในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นเฒ่าขี้เมา จางอวิ๋นจงมือกระบี่ไร้ใจอดีตศิษย์ของสุสานกระบี่ ไปจนถึงพวกของเจียงเฉิงเฟิงผู้เป็นประมุขตระกูลเจียง ทุกคนต่างก็กำลังเปิดฉากต่อสู้กันอย่างดุเดือดเลือดพล่าน

เศษดินเศษหินเศษทรายในสุสานกระจัดกระจายไปรอบทิศทาง ผู้คนล่าถอยอย่างต่อเนื่อง เสียงคนตะโกนดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ขณะเดียวกัน การหลั่งเลือดก็ดำเนินต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่าย ๆ

ประตูสู่ที่ตั้งโลงศพอยู่เบื้องหน้าแล้ว เมื่อนึกถึงคำภีร์ปราณไร้วิญญาณที่อยู่ภายในโลงศพ ทุกคนก็พร้อมต่อสู้ในความมืดอย่างถวายชีวิต แม้แต่ผู้ที่มีขอบเขตพลังต่ำต้อยที่สุด ก็ยังกัดฟันสู้ไม่ยอมแพ้

ขอแค่ให้ได้ครอบครองคัมภีร์ปราณไร้วิญญาณเท่านั้น ต่อให้บาดเจ็บสาหัสจะนับเป็นอะไรได้? และต่อให้ล่วงเกินยอดฝีมือก็จะเป็นอะไรไป?

ในที่สุดเซวียนหยวนอวี้เหิงก็สามารถระเบิดกรงขังดินได้ เขาออกมาและพุ่งตัวเข้าต่อสู้กับซือคงปู๋เจี๋ยทันที บังคับให้ชายชราต้องล่าถอยไปอย่างต่อเนื่อง เพราะเกรงกลัวกระบี่ล่องหนที่อยู่ในมือของเซวียนหยวนอวี้เหิง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน