ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 245

บทที่ 245 สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ

กลุ่มสตรีส่งเสียงอุทาน บางคนถึงกับหน้าแดง บางคนก็นำผ้าแพรขึ้นมาปิดบังใบหน้าด้วยความเขินอาย

พวกนางต่างก็บอกให้ตนเองรักษากิริยา แต่ที่ผ่านมาจิตใจถูกครอบงำด้วยบทกวีอันสวยงามของท่านเจ้าสำนักมาโดยตลอด เขาจึงกลายเป็นบุรุษในฝันของสตรีทุกนางในย่านนี้ เมื่อใดที่นึกถึงเจ้าสำนักไร้ขอบเขต พวกนางก็จะเกิดความเขินอายขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

ประตูเปิดออกอย่างช้า ๆ แล้วเงาร่างของคนผู้หนึ่งก็ปรากฏสู่สายตาของทุกคน

“ดูสิ!”

กลุ่มคนร้องอุทานด้วยความตื่นเต้น

เป็นชายชราในชุดสีเทาผู้หนึ่ง

“…”

กลุ่มคนตกอยู่ในความเงียบด้วยความผิดหวัง เพียงดูก็รู้ว่าชายชราคนนี้ไม่ใช่ท่านเจ้าสำนักไร้ขอบเขต

ซูเหลียงจิ่วหยุดชะงักด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเปิดประตูออกมา พบเข้ากับกลุ่มคนที่กำลังจ้องมองมาด้วยความตื่นเต้นที่ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าผิดหวังอย่างชัดเจน ซูเหลียงจิ่วจึงไม่รู้จะวางตัวอย่างไร

“พวกท่านมาเพื่อขอเข้าพบท่านเจ้าสำนักอีกแล้วหรือ?”

ซูเหลียงจิ่วไอออกมาแห้ง ๆ มีผู้คนมาขอเข้าพบท่านเจ้าสำนักไม่ขาดสาย โดยเฉพาะบรรดาคุณหนูตระกูลใหญ่ทั้งหลาย พิจารณาจากสีหน้าท่าทางของกลุ่มคนเหล่านี้ พวกเขาก็คงมาเพราะภาพลักษณ์ของท่านเจ้าสำนักเช่นกัน

ในช่วงเวลานี้ ซูเหลียงจิ่วคุ้นเคยดีกับความโด่งดังของท่านเจ้าสำนักแล้ว

“ท่านเจ้าสำนักไม่อยู่” ชายชราพูดเสียงเยือกเย็น

“ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยขอสอบถามท่านผู้อาวุโส” หวังเจวี่ยประสานมือคำนับและกล่าวด้วยความเคารพ

“ไม่ทราบว่าท่านเจ้าสำนักจ้าวจะกลับมาเมื่อใดหรือ?”

“ใช่แล้ว เขาจะกลับมาเมื่อใด ได้โปรดบอกพวกเราด้วยเถิด” กลุ่มสตรีต่างก็ช่วยกันประสานเสียงพูดออกมาด้วยความคาดหวัง

ซูเหลียงจิ่วส่ายหน้าตอบกลับด้วยความเสียใจ

“ท่านเจ้าสำนักมีกิจการมากมาย จึงมักจะไม่ได้อยู่ในสำนัก ข้าเองก็ไม่ทราบเช่นกันว่านายท่านจะกลับมาเมื่อใด พวกท่านค่อยกลับมาใหม่วันหลังดีหรือไม่?”

กลุ่มคนส่งเสียงถอนหายใจออกมาด้วยความเสียใจ

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส แล้วข้าน้อยจะกลับมาใหม่” หวังเจวี่ยถอนหายใจ ประสานมือคำนับด้วยความเคารพ ก่อนที่บัณฑิตทั้งสิบหกคนจะมุ่งหน้าไปทางกำแพงเมืองทิศใต้ซึ่งเป็นที่ตั้งของกรมพิธีการเพื่อชมตัวอย่างข้อสอบชุนซื่อของปีหน้า

การเดินทางมานครหลวงเที่ยวนี้ พวกเขามีกำหนดพักอยู่ที่นครหลวงประมาณสองวัน ก่อนจะต้องเดินทางกลับบ้านเกิด หากท่านเจ้าสำนักจ้าวมีภารกิจรัดตัวจริง ๆ พวกเขาก็คงไม่มีโอกาสได้พบหน้าบุคคลที่ตนเคารพชื่นชมแล้ว

นี่ทำให้กลุ่มบัณฑิตถอนหายใจ เดินกลับออกไปด้วยความผิดหวัง

ซูเหลียงจิ่วพยักหน้าอยู่เนิ่นนานและประสานมือตอบรับคำนับกลับไป บัณฑิตหนุ่มคนเมื่อสักครู่นี้เรียกหาเขาเป็นท่านผู้อาวุโส กิริยาวาจาอ่อนน้อมและให้เกียรติผู้อื่น แสดงว่าคงมีความซาบซึ้งในบทกวีของท่านเจ้าสำนักไม่ใช่น้อย

ซูเหลียงจิ่วได้แต่ถอนหายใจออกมา รู้ดีว่าที่อีกฝ่ายให้เกียรติตนเช่นนี้ ก็เป็นเพราะเกรงใจท่านเจ้าสำนักนั่นเอง

…

ณ ที่ตั้งของทั้งหกกรม

กรมพิธีการตั้งอยู่ทางกำแพงเมืองทิศใต้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน