ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 288

บทที่ 288 สายลมและหิมะไม่อาจเอาชนะความซื่อสัตย์

“เจ้ามีสิทธิ์มาเจรจากับข้าด้วยหรือ?” เซวียนหยวนอวี้เหิงหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยามพลางปรายตามองผู้คนจากตระกูลเจียงด้วยหางตา

ตระกูลเจียงซึ่งมีทั้งเงินทองและชื่อเสียงในยุทธจักรเคยถูกผู้อื่นเหยียดหยามเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? หนึ่งในผู้อาวุโสในตระกูลเจียงชักสีหน้าด้วยความเดือดดาล เขาต้องการจะออกไปเผชิญหน้ากับเซวียนหยวนอวี้เหิงจนตัวตาย แต่ก็ถูกเจียงเฉิงเฟิงหันมาส่งสายตาห้ามปราม

“แต่อย่างไรก็ตาม ข้าเป็นคนใจดี เพราะฉะนั้นข้าจะให้โอกาส ขึ้นอยู่กับมันแล้วว่าจะเห็นคุณค่าของโอกาสนี้หรือไม่” เซวียนหยวนอวี้เหิงค่อย ๆ ผ่อนแรงที่มือซ้ายง และพูดชายหนุ่มร่างเปื้อนเลือดที่ถูกตนบีบคออยู่ว่า

“หลี่หยวนเจิ่ง ข้าได้ยินมาว่าเจ้าสนิทสนมกับจ้าวอู่เจียงใช่หรือไม่? หากวันนี้เจ้าลองด่ามันให้ข้าฟัง ข้าจะลองไว้ชีวิตเจ้าดูดีรึไม่?”

หลี่หยวนเจิ่งเหลือเพียงลมหายใจรวยริน เสื้อผ้าของเขาขาดวิ่น แขนขาหักงอผิดรูปผิดร่าง คราบเลือดเปรอะแห้งอยู่บนร่างกาย เลือดของเขาแทบจะแห้งทันทีเมื่อไหลออกมาด้วยฤทธิ์ความหนาวเย็นของสายลมเหนือ

หลี่หยวนเจิ่งจ้องมองเซวียนหยวนอวี้เหิง พร้อมพยายามขยับปากพูดอะไรบางอย่าง

เซวียนหยวนอวี้เหิงเห็นเช่นนี้ก็ระเบิดเสียงหัวเราะร่า รอยยิ้มบนใบหน้าที่เคยมีความอ่อนโยน บัดนี้ปรากฏเพียงความอำมหิตและวิปริตเท่านั้น “หรือเจ้าจะยอมมาเป็นสุนัขรับใช้ของข้าดี แล้วข้าจะสอนสุดยอดวิชากระบี่ให้เจ้า นับจากนี้ไปข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นมือกระบี่อันดับหนึ่งในยุทธจักรดีหรือไม่? ฮ่า ๆๆๆ”

เจียงเมิ่งลี่ตัวสั่นเทา มือที่กำลังจับด้ามกระบี่กระชับแน่นจนกลายเป็นสีขาวซีด นางต้องการจะช่วยชีวิตศิษย์พี่ แต่เจียงเฉิงเฟิงและความมีเหตุผลในตัวของนางห้ามเอาไว้

“อ่า…” ผมบนศีรษะของหลี่หยวนเจิ่งถูกย้อมด้วยโลหิตข้นเหนียว ริมฝีปากสั่นระริก เขายังคงพยายามจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

เซวียนหยวนอวี้เหิงคลายมือออกอีกเล็กน้อย ด้วยหวังว่าจะได้ยินเสียงร้องขอความเมตตาจากมือกระบี่ผู้ทรนง

“อ่า… ฮ่า ๆ พรวด…”

โลหิตไหลทะลักออกมาจากปากหลี่หยวนเจิ่ง เขาตั้งใจจะถ่มเลือดใส่ใบหน้าของเซวียนหยวนอวี้เหิง แต่ชายหนุ่มมีเรี่ยวแรงไม่มากพอ โลหิตจากปากจึงเปรอะเปื้อนเพียงเสื้อขนสัตว์ของอีกฝ่ายเท่านั้น

หลี่หยวนเจิ่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง โลหิตไหลทะลักออกจากปากและจมูก เสียงหัวเราะของเขาก้องกังวานในสายลมและหิมะขาว

การกระทำของหลี่หยวนเจิ่งทำเอาหางตาของเซวียนหยวนอวี้เหิงกระตุกไม่หยุด เซวียนหยวนอวี้เหิงเพิ่มแรงที่แขนซ้ายทันที แล้วเสียงกระดูกหักก็ดังขึ้นอีกครั้ง เช่นเดียวกับเสียงสายลมหนาวที่พัดผ่าน มือกระบี่ผู้ทรนงตนกำลังขาดอากาศหายใจ

“ไฉนเจ้าถึงไม่ทรยศจ้าวอู่เจียงเสีย เหตุใดถึงไม่เชื่อฟังข้า? ฮะ!?” เซวียนหยวนอวี้เหิงกัดฟันแค่นเสียงกระซิบถามเย็นชา แล้วใบหน้าของเขาก็ประดับด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน