บทที่ 302 เรื่องราวยังดำเนินต่อไป
แคว้นหนานเจียง
หมู่บ้านหลายแห่งกระจัดกระจายอยู่ตามหุบเขาต่าง ๆ
ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์เดินขึ้นไปบนบันไดไม้ และขึ้นไปสู่สิ่งปลูกสร้างที่งดงาม เขาหยุดยืนอยู่บริเวณราวกั้นริมระเบียง พร้อมจ้องมองธิดาเทพซูหยานาชีผู้นั่งอยู่หน้ากระจกภายในห้อง ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์จ้องมองธิดาเทพผ่านทางหน้าต่าง ก่อนถอนหายใจออกมา
เซวียนหยวนอวี้เหิงตายแล้ว
เขารู้ว่านี่เป็นผลจากความตายของเซวียนหยวนอวี้เหิง
หลังจากซูหยานาชีทราบข่าว นางก็นั่งอย่างหมดหวังอยู่หน้ากระจกมาตลอดทั้งวัน
ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์ใช้ไม้เท้าเดินเข้าไปในห้อง
แม้ว่าเซวียนหยวนอวี้เหิงจะตายไปแล้ว แต่เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิแคว้นต้าเซี่ยก็ยังต้องถูกโจมตีตามแผนเดิม
เพราะลูกธนูที่ถูกขึ้นสายเอาไว้แล้วจำเป็นต้องยิงออกไป!
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มพันธมิตรทั้งจากแดนเหนือและแดนตะวันออก เมื่อประกอบกับความอ่อนแอในช่วงหลายปีที่ผ่านมาของแคว้นต้าเซี่ย ก็เป็นเรื่องยากที่แคว้นต้าเซี่ยจะสามารถต้านทานได้
หลายปีที่ผ่านมา ช่วงเวลาเดียวกับที่แคว้นต้าเซี่ยอ่อนแอลงเรื่อย ๆ แคว้นหนานเจียงสั่งสมขุมกำลังและความแข็งแกร่งมาโดยตลอด และอีกไม่ช้าเกียรติยศและศักดิ์ศรีของเหล่าบรรพบุรุษในอดีตกำลังจะถูกฟื้นฟูกลับคืนมา
ความตายของเซวียนหยวนอวี้เหิงไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการตายของทหารผู้หนึ่ง กับหนอนพิษศักดิ์สิทธิ์… ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง
ตอนแรกที่เขาได้ทราบข่าว ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์ค่อนข้างโมโหเป็นอย่างยิ่ง
เขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุไฉนผู้ที่มีความแข็งแกร่งอย่างเซวียนหยวนอวี้เหิงกลับถึงแก่ความตายได้ง่ายดายเพียงนี้? หรือว่ามียอดฝีมือระดับขอบเขตเทวะออกมาแทรกแซง?
แต่ยอดฝีมือเหล่านั้นต่างก็หดหัวหดหางด้วยความกลัวกันหมดสิ้น ถ้าอย่างนั้น… เซวียนหยวนอวี้เหิงถูกผู้ใดฆ่ากัน? เป็นไปได้หรือไม่ที่แคว้นต้าเซี่ยจะมียอดฝีมือเร้นกายอยู่อีก?
ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์เดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ด้านหลังซูหยานาชี ชายชราพยายามเรียบเรียงคำพูดเป็นอย่างดี และกล่าวออกไปอย่างต้องการจะปลอบโยนนาง
“เขามีความรักต่อท่านจริง ๆ แต่ว่า…”
“ข้าเพียงเสียดายหนอนพิษศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายเขาเท่านั้น” ผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์ยังพูดไม่ทันจบ จู่ ๆ ซูหยานาชีก็ขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน
บานกระจกสะท้อนใบหน้างดงามของซูหยานาชี แววตาของนางปรากฏความเย็นชาอันลึกล้ำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า