ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 301

บทที่ 301 ยินยอมหรือต่อต้าน

จ้าวอู่เจียงโน้มใบหน้าเข้าไปแล้วจูบริมฝีปากของเซวียนหยวนจิ้งอย่างอ่อนโยน

ชายหนุ่มรู้สึกคล้ายกับหัวใจแทบจะกระเด้งกระดอนออกมาเต้นอยู่นอกหน้าอก

โฉมงามส่งเสียงงึมงำในลำคอ แพขนตายาวงอนของนางขยับไหว ก่อนที่ดวงตาจะค่อย ๆ ลืมขึ้นมา

ตอนแรกแววตาของนางเต็มไปด้วยความสงสัยและสุขใจ หลังจากนั้นก็กลับกลายเป็นความไม่อยากจะเชื่อ

“ฮึ่ย…” เซวียนหยวนจิ้งหันหน้าหนี และต้องการจะผลักจ้าวอู่เจียงออกไปด้วยความเขินอาย

จ้าวอู่เจียงโอบศีรษะของเซวียนหยวนจิ้งเอาไว้ด้วยมือข้างซ้าย กอดเรือนร่างที่งดงามของนางด้วยมือข้างขวา และจูบนางอย่างร้อนแรง

เซวียนหยวนจิ้งดิ้นรนพร้อมกับส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ พร้อมใช้มือดันหน้าอกของจ้าวอู่เจียง แต่ห้วงความคิดพลันว่างเปล่าไปชั่วขณะ ลมหายใจร้อนอุ่นแทบจะทำให้นางละลาย บางส่วนของความคิดบอกว่าในเมื่อนางกับเขารักกัน แล้วทำไมต้องปฏิเสธด้วยเล่า?

แต่ก็ยังมีความคิดอีกฝ่ายหนึ่งโต้แย้งขึ้นมาว่านางไม่ควรทำเช่นนี้ ยิ่งมีความรักลึกซึ้งมากเพียงใด ในภายภาคหน้าก็ยิ่งเสียใจและเจ็บปวดมากเท่านั้น

เซวียนหยวนจิ้งรู้สึกได้ถึงลิ้นที่อ่อนนุ่มของจ้าวอู่เจียง มันไม่ได้แห้งผาดอย่างก่อนหน้านี้อีกแล้ว แต่กลับเต็มไปด้วยความชุ่มฉ่ำ และการเคลื่อนไหวของลิ้นที่นุ่มนวลนี้ยากต่อการต้านทานเล็กน้อย

เซวียนหยวนจิ้งรีบผลักหน้าอกของจ้าวอู่เจียง ริมฝีปากพลันแยกออกจากกัน น้ำลายเหนียวยืดยาวตามมาราวกับเส้นด้ายสีใส

เซวียนหยวนจิ้งหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากสั่นระริก นางต้องการจะต่อว่า ด่าทอ หรือพูดอะไรสักอย่าง แต่เมื่อคำพูดเหล่านั้นมาถึงริมฝีปาก นางก็ต้องเงียบลงด้วยความเขินอาย ใบหน้าที่งดงามแสดงออกถึงความโกรธแค้นมากขึ้น หัวใจเต้นเร็วอย่างเห็นได้ชัด

จ้าวอู่เจียงถูกผลักจนหงายหลังและล้มลงไปบนพื้นห้อง เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข แต่แล้วก็เริ่มไอออกมา พลางรู้สึกแน่นหน้าอกและหายใจลำบาก ผลข้างเคียงจากอาการบาดเจ็บสาหัสเริ่มแผลงฤทธิ์ออกมา

เซวียนหยวนจิ้งขมวดคิ้วด้วยความกังวล นางรีบขยับเข้ามาดูและถามด้วยความห่วงใย

“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”

คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวอู่เจียงจะหยุดไออย่างกะทันหัน และดึงนางเข้าไปกอดอยู่ในอ้อมแขนหน้าตาเฉย

“ปล่อยข้านะ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน