ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 300

บทที่ 300 สถานการณ์ตึงเครียด โลกนี้ใกล้ถึงจุดจบแล้ว

ฝนฤดูหนาวกำลังโปรยปรายลงมาในเมืองหลิงหนาน

เสียงฝนดังซ่า ๆ

หมู่บ้านร้าง สุสานกลางป่า ถนนดินโคลน

รัศมีสิบลี้ของแนวเทือกเขาแห่งนี้เต็มไปด้วยสถานที่ซึ่งถูกใช้เป็นสุสานกระบี่

กระบี่ถูกหลอมรวมขึ้นที่นี่ กระบี่สร้างชื่อขึ้นที่นี่ กระบี่แตกหักที่นี่ และกระบี่ก็ถูกฝังอยู่ที่นี่

ภูเขาลูกนี้เต็มไปด้วยกระบี่หลากสีสัน คนผู้หนึ่งกำลังเดินเหยียบย่ำพื้นโคลน รองเท้าหญ้าฟางของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยดินเหนียวหนืด

เขาสุ่มหยิบกระบี่ที่แตกหักขึ้นมาจากพื้นดินเล่มหนึ่ง ตัวกระบี่เต็มไปด้วยคราบโคลน แต่เพียงเขากระดิกปลายนิ้วเท่านั้น คราบโคลนเหล่านั้นก็กระเด็นออกไปในอากาศ ตัวกระบี่สั่นไหวอย่างรุนแรง

สายฝนตกกระทบลงมาบนหมวกปีกกว้างและเสื้อคลุมสีดำ แต่ดูเหมือนบุรุษผู้นี้จะไม่สนใจ เขาไม่ได้ใส่เสื้อกันฝน ไม่มีแม้แต่ร่มหรือหมวกไม้ไผ่

“ทุกอย่างถูกปลุกขึ้นมาแล้ว เหลือเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น…” บุรุษชุดดำรำพึงรำพัน เสียงของเขาฟังดูแปลกหู มันคล้ายกับเป็นเสียงการเสียดสีกันของกระบี่

เมื่อบุรุษชุดดำพูดจบ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นไม่ห่างออกไป ชายชราผู้หนึ่งที่สวมใส่เสื้อกันฝน สวมหมวกไม้ไผ่ และรองเท้าหญ้าฟางปรากฏกายขึ้น

ชายชราถือไม้เท้าไม้ไผ่อยู่ในมือ ข้างเอวห้อยขวดน้ำเต้าสุราสีเหลือง ดวงตาฉายแววลุ่มลึก พร้อมจ้องมองไปยังกลุ่มกระบี่ที่ถูกฝังอยู่บนพื้นดินในบริเวณนี้

เขาจ้องมองพวกมันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ความรู้สึกก็จะเปลี่ยนไปทุกครั้งเช่นกัน

“เด็กคนนั้น ทำไมเจ้าถึงไม่พาเขากลับมา…” ชายชราถอนหายใจ ม่านฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนักหน่วง ทำให้ร่างของบุรุษในชุดดำกลายเป็นเงาพร่าเลือนในสายตาของชายชรา

บุรุษชุดดำไม่ได้หันหน้ากลับมา แต่เขาใช้มือปาดคราบดินโคลนออกไปจากตัวกระบี่สีดำในมือ และตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า

“มียอดฝีมือคุ้มกันเขาอยู่ คงใช้กำลังพาตัวกลับมาไม่ได้”

“หากเจ้าตั้งใจพาเขากลับมาจริง ๆ ยังจะมีผู้ใดขัดขวางเจ้าได้อีก?” ชายชราเดินอย่างช้า ๆ มาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าบุรุษชุดดำ กระบี่จำนวนมากที่ถูกฝังอยู่บนพื้นดินสองข้างสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่าต้องการจะพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินอย่างไรอย่างนั้น

เสียงของชายชราเย็นชามากขึ้น

“เจ้าต้องการแก้แค้นจ้าวชางหยวนหรือไม่ หรือว่าเจ้ามีแผนการอื่นสำหรับเด็กคนนั้น?”

“การโจมตีของศิษย์พี่ชางหยวนทำให้วรยุทธ์ที่ข้าฝึกฝนมาเป็นเวลานับสิบปีสลายลงไปจนหมดสิ้น…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน