ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 324

บทที่ 324 สวรรค์ประทานพร

เมื่อใช้วิชาสองผสาน ต่อให้เป็นสตรีผู้งดงามหรือเป็นสตรีผู้สูงส่งต่างก็จะไม่เจอความผิดหวังเด็ดขาด

กระบี่กระหน่ำแทงอย่างบ้าคลั่ง มันเสียบผ่านซอกหลืบของเนินเขาน้อย

ไม่ว่านางจะมีความสุข โกรธแค้น ทุกข์โศก หรือขุ่นเคืองใจ แต่จิตใจของนางก็จะล่องลอย คำพูดร้อยพันหลอมรวมออกมาได้เป็นเพียงเสียงคราง สุดท้ายนางก็อ้อนวอนว่า

“ได้โปรดช้าลงหน่อยเถิด…”

ฝ่ายบุรุษผู้พูดน้อยเน้นการกระทำรับรู้ได้ถึงพลังหยินหยางในร่างกาย ซึ่งช่วยเสริมสร้างความแจ่มใสให้แก่สติปัญญาของทั้งสองฝ่าย

นอกจากวิชาสองผสานจะช่วยเสริมสร้างพลังงานแล้ว มันก็ยังเป็นการตีแผ่ให้เห็นถึงจิตใจอันแท้จริง และดวงใจอันบริสุทธิ์นั้นก็เป็นพื้นฐานของหลักการไหลเวียนแห่งมวลพลังหยินหยาง

ยามจื่อ

หญิงสาวซ่อนเร้นความเขินอายและกลับมามีสีหน้าเย็นชาอีกครั้ง นางขดตัวเข้าสู่อ้อมแขนของชายหนุ่ม ก่อนถามด้วยความสงสัยว่า

“ไยท่านจึงเรียนรู้ได้เร็วเพียงนี้?”

“เป็นเพราะว่าเมียวเจิ้นสอนข้าได้ดีน่ะสิ” ใบหน้าของชายหนุ่มไม่ได้เป็นสีแดง หัวใจของเขาไม่ได้เต้นเร็ว และน้ำเสียงของเขาก็ตอบกลับมาอย่างหนักแน่นและจริงจัง

หญิงสาวแค่นหัวเราะในลำคอ บ่งบอกว่าไม่เชื่อคำตอบนี้

จ้าวอู่เจียงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเรือนร่างอันงดงามของอีกฝ่าย พร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

“งั้นเจ้าก็ลองสอนวิชาเต๋าวิชาอื่น ๆ ให้ข้าได้เรียนรู้บ้างสิ อย่างเช่นวิชาเพ่งปราณที่เจ้าเอ่ยถึงก่อนหน้านี้ หรือจะเป็นวิชาการเขียนแผ่นยันต์ การใช้อาคม อะไรทำนองนั้นก็ได้”

“ดูเหมือนท่านจะรู้เยอะเหมือนกันนี่” หยางเมียวเจิ้นใช้นิ้วมือม้วนเส้นผมของตนเองเล่น

ก่อนจะกล่าวอย่างใช้ความคิด “วิชาเพ่งปราณ การใช้อาคม และการใช้พลังจิตนั้นคือพื้นฐานของวิชาเต๋า แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะเรียนรู้ได้เช่นกัน”

จ้าวอู่เจียงฟังด้วยความสงสัยอยู่ในความเงียบ เขาต้องการทำความเข้าใจต่อศาสตร์ทุกแขนงให้มากที่สุด ชายหนุ่มเชื่อว่าถ้าได้เรียนรู้วิชาเต๋าเหล่านี้ เขาก็จะเพิ่มความแข็งแกร่งได้อย่างแน่นอน

ใบหน้าอันงดงามไร้ตำหนิของหยางเมียวเจิ้นกลายเป็นบึ้งตึงขึ้นมาอีกครั้ง นางปัดมือของจ้าวอู่เจียงออกไปจากการลูบคลึงสองเต้าอย่างซุกซน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน