ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 337

บทที่ 337 ชีวิตและความตาย ชื่อเสียงและเงินทอง (7)

ต้นหญ้าไหวเอนทั้ง ๆ ที่ไม่มีสายลม

ทั้งสองร่างหยุดนิ่งในลักษณะแปลกประหลาด ราวกับว่าสวรรค์และโลกมนุษย์ได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

ร่างวิญญาณของเป่ยจิ้งเฉิงค่อย ๆ เดินเข้าไปหาจ้าวอู่เจียงพลางกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า

“หากจ้าวชางหยวนไม่ต้องทำเพื่อเจ้า เขาก็คงกลายเป็นยอดมือกระบี่แห่งใต้หล้า และอาจจะได้กลายเป็นประมุขแห่งสุสานกระบี่คนต่อไปแล้วด้วยซ้ำ”

“แต่เพราะเจ้า เขาถึงเลือกตัดอนาคตของตนเองและเสียชีวิตลงอย่างน่าอนาถ มารดาของเจ้าเองก็ต้องตกตายเช่นกัน ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเจ้า”

หัวใจของจ้าวอู่เจียงเต้นรัวเร็ว เขานึกว่าสิ่งที่เป่ยจิ้งเฉิงกำลังจะบอกเกี่ยวกับจ้าวชางหยวนผู้เป็นบิดานั้นก็คือบิดาของเขายังมีชีวิตอยู่ หรือไม่ก็ถูกคุมขังอยู่ที่สุสานกระบี่

แต่จ้าวอู่เจียงคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวชางหยวนบิดาของเขาจะตายแล้ว เช่นเดียวกับมารดาของเขา

ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้เสียใจหรือโกรธแค้น ใบหน้ายังคงแข็งค้างด้วยความตกตะลึงดังเดิม

เป่ยจิ้งเฉิงจ้องมองอย่างพิจารณา แล้วทันใดนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนไป แววตาอบอุ่นสูญสลายหายสิ้น ใบหน้ากลายเป็นดุร้ายขึ้นมาเล็กน้อย

“แล้วเจ้ามีประโยชน์อันใดบ้าง? เจ้าทำให้พ่อแม่ของตนเองต้องตาย! ส่วนเจ้ากลับเติบโตอยู่ในนครหลวง ซ้ำยังกลายเป็นขันที? เจ้าเคยคิดจะกลับไปที่สุสานกระบี่เพื่อล้างแค้นให้แก่พ่อแม่บ้างหรือไม่?”

“คนจากสุสานกระบี่ต้องการจะจับตัวเจ้า หากไม่ใช่เพราะข้า เจ้าก็คงถูกฆ่าตายหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บไปหลายร้อยครั้งแล้ว เจ้าบอกว่าตนเองเป็นผู้มีพรสวรรค์และโชคดี แต่สุดท้ายเจ้าทำสิ่งใดบ้าง? เจ้ามันไร้ประโยชน์!”

ร่างวิญญาณของเป่ยจิ้งเฉิงค่อย ๆ สลายลงไปเหมือนนาฬิกาทราย มือและเท้าของเขาปกคลุมด้วยแสงและเงาวูบไหว เป่ยจิ้งเฉิงยกมือชี้หน้าจ้าวอู่เจียงพร้อมกับกล่าวต่อไป

“ข้าไม่ได้พยายามจะช่วยเหลือเจ้าหรอก แต่ข้าพยายามจะฆ่าเจ้าอยู่ต่างหาก!”

จ้าวอู่เจียงเฝ้ามองความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของเป่ยจิ้งเฉิงด้วยความเงียบสงบ แม้แต่ยามที่นิ้วมือของอีกฝ่ายชี้หน้าตนเอง ชายหนุ่มก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ

เพราะในความคิดเห็นของเขา นี่คือการทดสอบจากเป่ยจิ้งเฉิงว่าเขาถูกสะกดอยู่จริง ๆ ใช่หรือไม่

“หลังจากวิญญาณของข้าเข้าสู่ร่างกายของเจ้าแล้ว ข้าก็จะไปที่นครหลวง สังหารผู้คนที่อยู่รอบตัวเจ้าให้หมด จากนั้นข้าก็จะเปลี่ยนพวกมันเป็นขั้นบันไดส่งเสริมให้ตัวข้าก้าวไปข้างหน้า” ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ใบหน้าของเป่ยจิ้งเฉิงก็ยิ่งมีความดุร้ายมากเท่านั้น

“ข้าจะร่วมรักกับบรรดาโฉมงามของเจ้าทุกคืนวัน ข้าจะใช้ร่างกายของเจ้าอย่างดีทีเดียว ฮ่า ๆๆ”

จ้าวอู่เจียงยังคงมีจิตใจที่สงบและสุขุม เขามั่นใจมากว่าเป่ยจิ้งเฉิงกำลังพยายามกระตุ้น เพื่อหลอกล่อให้เขาตอบสนองออกไป

ตราบใดที่ร่างวิญญาณของเป่ยจิ้งเฉิงยังไม่สวมเข้ามาในร่างกายของเขา จ้าวอู่เจียงก็จะไม่ลงมือเด็ดขาด เพราะในขณะนี้ทุกอย่างยังคงอยู่ในการควบคุมของอีกฝ่าย

แต่ถ้าเป่ยจิ้งเฉิงพยายามจะสวมวิญญาณเข้ามาในร่างของจ้าวอู่เจียงเมื่อไหร่ เป่ยจิ้งเฉิงก็จะไม่สามารถควบคุมสิ่งใดได้อีกแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน