ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 376

บทที่ 376 ความฝันอันยิ่งใหญ่

ยามค่ำคืน

เซวียนหยวนจิ้งกับจ้าวอู่เจียงนอนอิงแอบกันอยู่บนเตียง

หญิงสาวเกิดความฝันอันยาวนาน ในความฝันนางและจ้าวอู่เจียงกำลังวิ่งเล่นกันอยู่ในภูเขาแห่งหนึ่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข นางวิ่งนำหน้าจ้าวอู่เจียง รอบข้างเต็มไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม

แต่ครั้นนางหันกลับไปมองข้างหลัง จ้าวอู่เจียงก็ได้หายตัวไปแล้ว เซวียนหยวนจิ้งตื่นตระหนก กำลังจะออกตามหาเขา ทว่าฉับพลัน พื้นดินใต้เท้าก็กลับกลายเป็นมหาสมุทรกว้างใหญ่ แล้วเซวียนหยวนจิ้งก็จมลงไป

บนท้องฟ้ามืดมิดด้วยเมฆสีดำ ฟ้าคำรามเสียงดัง สายฟ้าแลบแปลบปลาบ แต่ในมหาสมุทรกลับเงียบงัน

เซวียนหยวนจิ้งต้องการจะร้องตะโกน แต่กลับไม่อาจส่งเสียงใดได้ ขณะที่นางกำลังจะหมดหวัง จ้าวอู่เจียงก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากที่ใดไม่ทราบ เขาสวมกอดนางไว้และพานางขึ้นมาจากน้ำ

มหาสมุทรบ้าคลั่ง เซวียนหยวนจิ้งอยู่ในอ้อมแขนของจ้าวอู่เจียง ร่างของนางลอยอยู่บนผิวน้ำ สายตากวาดมองไปรอบทิศทาง

แต่มหาสมุทรกว้างใหญ่ยาวไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่มีที่ใดให้หลบหนีไปได้อีกแล้ว สุดท้ายก็เริ่มเหนื่อยล้า

จ้าวอู่เจียงเอาแต่บอกให้นางอดทน อดทน และอดทน แต่ลมหายใจของนางก็เริ่มรวยริน แผ่วเบาลงเรื่อย ๆ เสียงของชายหนุ่มที่บอกให้นางอดทนก็เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ เช่นกัน

เซวียนหยวนจิ้งพยายามเบิกตาขึ้น เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับจ้าวอู่เจียง แต่ทันใดนางก็รู้สึกว่าอ้อมแขนที่ประคองนางอยู่หายไป หญิงสาวก้มหน้าลงและพบว่าจ้าวอู่เจียงไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไปแล้ว ดวงตาของเขาปิดสนิท ร่างค่อย ๆ จมดิ่งลงสู่ใต้มหาสมุทร

“ไม่นะ!” เซวียนหยวนจิ้งกรีดร้อง ต้องการจะดำลงไปใต้น้ำเพื่อช่วยเหลือจ้าวอู่เจียง แต่ตอนที่กำลังจะมุดลงไปใต้น้ำ มือของใครบางคนก็จับแขนนางเอาไว้และฉุดดึงนางขึ้น

นางไม่ทราบเลยว่าเจ้าของมือเป็นผู้ใด ได้ยินเพียงเสียงเย็นชาอย่างแปลกประหลาด

“เด็กน้อย เจ้าไม่ควรช่วยเขา!”

“ไม่นะ!” เซวียนหยวนจิ้งขัดขืน นางสะบัดมือจนหลุดได้ในที่สุด

แต่ในพริบตาต่อมา นางก็พบว่าตนเองหลุดออกจากมหาสมุทรอันกว้างใหญ่…

พรึ่บ

เซวียนหยวนจิ้งลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียง…

นางหอบหายใจหนักหน่วงในความมืดมิด หัวใจเต้นระทึกด้วยความตื่นกลัว ปรากฏว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงความฝัน

เส้นผมของนางเปียกชุ่มจนแนบติดกับหน้าผาก เซวียนหยวนจิ้งค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง จ้องมองจ้าวอู่เจียงซึ่งกำลังหลับใหลอยู่ข้างกายผ่านความมืด ริมฝีปากของนางบิดเบ้ แล้วฮ่องเต้หญิงก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีเหตุผล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน