ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 38

บทที่ 38 อันดับมือกระบี่

เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุจากหลิ่วหมาง หลี่หยวนเจิ่งย่อมมีความสามารถที่จะตอบโต้ได้ แต่เมื่อนึกถึงน้องชายกับน้องสาวที่รอคอยอยู่ที่บ้าน เขาก็มีแต่ต้องอดทนและตอบย้ำคำเดิมเท่านั้น

“กระบี่เล่มนี้ ราคาห้าสิบตำลึง!”

ยิ่งมีคนมารวมตัวมุงดูมากเท่าไหร่ เสียงแห่งความวุ่นวายก็ดังมากขึ้นเท่านั้น

“ใต้เท้าสังเกตเห็นความผิดปกติของมือกระบี่คนนี้หรือไม่?”

เจี๋ยเอ้อร์ซานกระซิบข้างหูจ้าวอู่เจียง ในขณะนี้ บรรยากาศรอบข้างกำลังวุ่นวาย จึงไม่ต้องเกรงว่าจะมีผู้ใดได้ยิน

จ้าวอู่เจียงเลิกคิ้ว เริ่มจ้องมองมือกระบี่นามว่าหลี่หยวนเจิ่งอย่างพิจารณา

หน้าตาธรรมดา คิ้วเข้ม แววตามุ่งมั่น แต่สีหน้าอมทุกข์ แต่งกายด้วยชุดสีเทา หืม? กล้ามเนื้อบนมือซ้ายมีขนาดใหญ่กว่ามือขวา แสดงว่าเป็นมือกระบี่ที่ถนัดซ้าย!

“เป็นมือกระบี่ถนัดซ้ายแล้วผิดปกติตรงไหนหรือ?” จ้าวอู่เจียงถามด้วยความไม่เข้าใจ

เจี๋ยเอ้อร์ซานตอบกลับมาด้วยความเคารพ

“ใต้เท้าช่างมีสายตาเฉียบแหลม ข้าน้อยเพียงรู้สึกว่ากระบี่ของคนผู้นี้มีจิตสังหารแรงกล้า ประกอบกับรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัวเขาก็ไม่ธรรมดา และในเมื่อคนผู้นี้ถนัดซ้าย หากคาดเดาไม่ผิด นี่ก็คงจะต้องเป็นหลี่จัว มือกระบี่อันดับที่ 16 แห่งยุทธภพอย่างแน่นอน!”

“หลี่จัวมือกระบี่อันดับที่ 16 อย่างนั้นหรือ?” จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วด้วยความพิศวง คาดเดาว่าน่าจะเป็นตำแหน่งที่สูงส่งไม่น้อย

“ในยุทธภพจะมีการแบ่งลำดับมือกระบี่ขอรับ และนับดูมือกระบี่ในยุทธภพขณะนี้ หลี่จัวก็เป็นมือกระบี่อันดับที่ 16 ในใต้หล้า ข้าน้อยได้ยินเพียงแต่ว่าเขาเป็นมือกระบี่พเนจรแซ่หลี่ถนัดซ้าย ผู้คนในยุทธภพจึงเรียกขานเขาว่ากระบี่พเนจรหลี่จัว”

เจี๋ยเอ้อร์ซานบอกข้อมูลทั้งหมดนี้ด้วยดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ รู้สึกสงสารหลี่จัวเป็นอย่างยิ่ง ในบรรดามือกระบี่ลำดับชั้นเดียวกัน ทุกคนมีชีวิตสุขสบาย แต่หลี่จัวกลับต้องมาตกระกำลำบาก ถึงกับต้องนำกระบี่ออกขายเพื่อหาเงินฝังศพมารดา

“เอ้อร์ซาน เจ้าอยู่อันดับที่เท่าใด?”

จ้าวอู่เจียงหรี่ตาลงเล็กน้อยจ้องมองหลิ่วหมางที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำการกดดันหลี่หยวนเจิ่งต่อไปเรื่อย ๆ

เจี๋ยเอ้อร์ซานสั่นศีรษะเป็นคำตอบ

“ข้าน้อยไม่ได้ใช้กระบี่ขอรับ! แต่ในโลกนี้มีผู้คนไม่มากที่จะสามารถติดอันดับมือกระบี่”

“อืม” จ้าวอู่เจียงรับคำในลำคอ พยักหน้าใช้ความคิด นึกขึ้นมาได้ว่าบรรดาคนของหน่วยองครักษ์มังกรต่างก็ไม่ได้พกกระบี่ติดตัวเลยสักคน

“อันดับที่ 16 มีความแข็งแกร่งเพียงใด?”

“มีความแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง”

เมื่อได้รับการยืนยันจากเจี๋ยเอ้อร์ซาน จ้าวอู่เจียงก็กระตุกยิ้มมุมปาก และมองตรงไปเบื้องหน้า

มือกระบี่ผู้นี้มีความแข็งแกร่งและกตัญญู นับว่าน่าสนใจทีเดียว

คนที่มีความกตัญญูย่อมไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างแน่นอน

“ข้าบอกให้เจ้าสู้กับข้าอย่างไรเล่า!” หลิ่วหมางใช้ฝักกระบี่ตบหน้าหลี่หยวนเจิ่งอย่างแรงอีกครั้ง “ต้องการหาเงินไปฝังศพมารดาไม่ใช่หรือ? ได้เลย ข้ามีทางเลือกให้เจ้าอยู่สามทาง ถ้าเจ้าตบหน้าข้า ข้าก็จะให้เงินเจ้าหนึ่งร้อยตำลึง หรือถ้าเจ้ายอมคลานลอดหว่างขาของข้า ข้าก็จะให้หนึ่งร้อยตำลึงเช่นกัน และทางเลือกสุดท้าย…”

หลิ่วหมางหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน