ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 391

บทที่ 391 มนุษย์ที่ตัวเล็กเหมือนมดปลวก

ท่านประมุขแห่งสุสานกระบี่ตัวเล็กราวมดปลวก การโจมตีทั้งหมดพุ่งใส่เข้าไปที่หน้าอกของรูปปั้นยักษ์ แต่ก็ทำได้เพียงสลายก้อนเมฆที่อยู่รอบ ๆ ออกไปเท่านั้น ไม่ได้ก่อให้เกิดความเสียหายบนตัวรูปปั้นแม้แต่นิดเดียว

กระนั้นท่านประมุขก็หาได้รำคาญใจ กลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข เขารวบรวมปราณกระบี่ขึ้นมาอีกครั้ง บอกชัดว่าจะไม่หยุดโจมตีจนกว่ารูปปั้นยักษ์ตัวนี้จะพังทลาย

บนท้องฟ้ากว้างใหญ่ รูปปั้นยักษ์สูงเสียดเมฆ ปราณกระบี่โจมตีใส่รูปปั้นยักษ์อย่างต่อเนื่อง พยายามที่จะทำลายรูปปั้นให้ได้

เสียง ‘เคล้ง ๆ’ ดังไม่หยุด ท่านประมุขแห่งสุสานกระบี่ไม่เหนื่อยล้าเลยสักนิด

พลังที่โจมตีใส่รูปปั้นไร้หัวตนนี้ เมื่อโจมตีไม่สำเร็จก็ไม่ได้สลายตัวลงไป แต่พลังจะกลับมารวมกันใหม่ ทำให้สามารถโจมตีได้อย่างต่อเนื่อง

ไม่ทราบเลยว่าผ่านไปนานเพียงใด สุดท้ายรอบบริเวณก็ปกคลุมไปด้วยปราณกระบี่

ท่านประมุขลอยตัวอยู่กลางอากาศตรงกับหน้าอกของรูปปั้นยักษ์ ชายเสื้อคลุมเนื้อหยาบกระพือตามแรงลม

ชายชราทำมือเหมือนกำลังถือกระบี่ขนาดยักษ์ จากนั้นยกมือขึ้นเหนือศีรษะ พร้อมตะโกนออก

“ข้ามีกระบี่!”

ปราณกระบี่รอบ ๆ ปั่นป่วนจนโกลาหลทันใด จากนั้นพลังทั้งหมดก็มารวมตัวกันอยู่ที่มือของท่านประมุข พลังทั้งหมดรวมตัวกันกลายเป็นกระบี่สีเขียวมรกตเล่มหนึ่ง

“กระบี่เล่มนี้สามารถสังหารเทพเจ้าได้!” ท่านประมุขฟันกระบี่ลงล่าง พลังพุ่งเข้าใส่หน้าอกของรูปปั้นยักษ์อีกครั้ง

ไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย แต่รูปปั้นก็เกิดการสั่นสะเทือน ก่อนที่จะมีเสียงคำรามก้องกังวานออกมาจากตัวรูปปั้นว่า

“เจ้ามดปลวกผู้นี้อีกแล้วหรือ? เป็นมนุษย์คิดจะสังหารเทพเจ้าได้อย่างไร?”

ช่วงขณะนี้ท้องฟ้าและพื้นดินสั่นสะเทือน ก้อนเมฆกระจายตัวออกไปอย่างต่อเนื่อง มือขนาดใหญ่ของรูปปั้นปรากฏขึ้นในกลุ่มเมฆ และมือนั้นก็กำลังเคลื่อนลงมา พยายามคว้าตัวชายชราในชุดผ้าเนื้อหยาบซึ่งถือกระบี่ลอยอยู่บนท้องฟ้าใต้แสงตะวัน

“เทพเจ้าจอมปลอมอย่างเจ้าสมควรถูกเรียกว่าเทพเจ้าด้วยหรือ?”

ชายชราผู้แต่งกายซอมซ่อเหมือนคนเสียสติยกกระบี่ในมือขึ้นอีกครั้ง ปราณกระบี่ที่หนาแน่นพุ่งออกไปเป็นลำแสงเจิดจ้า ขัดขวางมือใหญ่ของรูปปั้นยักษ์

แต่ก็สามารถขัดขวางได้เพียงลมหายใจเดียวเท่านั้น ครั้นปราณกระบี่สลายตัวไป มือใหญ่ก็ไร้สิ่งกีดขวาง นิ้วมือทั้งห้ากางเป็นกรงเล็บ พยายามจะตะปบจับชายชราเข้าไปอยู่ในกำมือ

“ฮ่า ๆๆ” เมื่อเผชิญหน้ากับมือใหญ่ที่ปกคลุมแผ่นฟ้าและดวงตะวัน ชายชรากลับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยกมือขวาจี้ไปที่ตัวกระบี่ แล้วยกกระบี่ขึ้นมาอยู่ในระดับสายตาพร้อมร่ายคาถา

“กระบี่ศักดิ์สิทธิ์! เทพเซียนดับสิ้น!”

ทันใด พลังระเบิดออกมาจากชุดเสื้อคลุมของชายชรา ปราณกระบี่ก่อตัวเป็นกำแพงหนาป้องกันเขาในระยะสามจั้ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน