ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 416

บทที่ 416 พบสหายเก่า

เมื่อหยุดยืนอยู่หน้าห้องพักของตู๋กูเทียนชิง

หลังจากเจี๋ยเอ้อร์ซานเห็นว่าผู้ใดมาถึง เขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขและรีบเดินเข้ามาทักทายด้วยความเคารพ

“ใต้เท้าจ้าว!”

เจี๋ยสือจิ่วเองก็รีบเดินเข้ามาทำความเคารพเช่นกัน ก่อนหน้านี้เขาเคยได้รับภารกิจให้คุ้มครองความปลอดภัยของจ้าวอู่เจียงอยู่หลายครั้ง ในตอนนั้นอีกฝ่ายยังมีพลังอยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสามัญระดับสี่เท่านั้น แต่บัดนี้ชายหนุ่มมีขอบเขตพลังล้ำหน้าเขาไปแล้ว

อีกทั้งเขาก็รู้ดีว่านอกจากชายหนุ่มจะมีขอบเขตพลังสูงล้ำแล้ว จ้าวอู่เจียงก็ยังเป็นคนสนิทของฮ่องเต้ และเป็นคนที่พระองค์เชื่อใจมากที่สุดด้วย

จ้าวอู่เจียงพยักหน้าอย่างอ่อนโยน เจี๋ยเอ้อร์ซานและเจี๋ยสือจิ่วถูกส่งตัวมา เพื่อคุ้มครองความปลอดภัยให้แก่ตู๋กูเทียนชิงก่อนหน้านี้ พวกเขาอยู่ที่เมืองจูเป่ยมาโดยตลอด และไม่เคยเดินทางกลับนครหลวงอีกเลย

นายกองซงจางตะลึงเป็นอย่างยิ่ง เมื่อเห็นความเคารพบนสีหน้าของเจี๋ยเอ้อร์ซานกับเจี๋ยสือจิ่ว เขารู้ดีว่าทั้งสองท่านนี้แข็งแกร่งเพียงใด ชายชราหน้าตาใจดีนั้นอยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสามัญ ส่วนชายหน้าตาดุร้ายน่าจะอยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสูง

แม้แต่ท่านแม่ทัพตู๋กูก็ยังต้องแสดงความอ่อนน้อมต่อชายชราทั้งสอง แต่ขณะนี้ชายหน้าตาดุร้ายซึ่งอยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ขั้นสูงที่เป็นระดับเดียวกับท่านแม่ทัพตู๋กูเทียนชิง กลับกำลังแสดงความเคารพต่อชายหนุ่มชื่อจ้าวอู่เจียงจากนครหลวง

จ้าวอู่เจียงเป็นใครกันแน่?

เขาไม่น่าใช่ขุนนางธรรมดา มิเช่นนั้นชายชราทั้งสองคงไม่แสดงความเคารพถึงเพียงนี้ หรือว่าเขายังมีตัวตนอื่นซ่อนเร้นอยู่อีก?

ซงจางได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

เมื่อตู๋กูเทียนชิงได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน เขาก็เดินออกมาเปิดประตูและเห็นหน้าจ้าวอู่เจียง คนที่ตนเองรอคอยมาหลายวันหลายคืน

หลังจากได้มาเจอกันอีกครั้งหลังไม่ได้พบกันนาน ทั้งสองคนต่างก็รู้สึกเหมือนอยู่คนละโลก

“ท่านพี่เทียนชิง ไม่เจอกันนานเลยนะขอรับ”

“น้องอู่เจียง มาเถอะ เชิญเข้าข้างในก่อน”

ตู๋กูเทียนชิงและจ้าวอู่เจียงทักทายกัน ผู้เป็นเจ้าบ้านรีบคว้าแขนของแขก และพาเดินเข้าไปด้านในห้องด้วยความกระตือรือร้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน