ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 417

บทที่ 417 ชุมนุมหมอ

ตู๋กูเทียนชิงเห็นว่าจ้าวอู่เจียงมีท่าทางเคร่งเครียดจริงจัง ก็ทำได้เพียงพยักหน้าเท่านั้น

“ประเสริฐ”

ความจริงเขากำลังทรมานจากอาการพิษกำเริบอยู่พอดี แต่ด้วยความที่เห็นว่าจ้าวอู่เจียงต้องเดินทางมาที่เมืองจูเป่ยโดยไม่ได้หยุดพักทันทีที่ได้รับจดหมาย และการเดินทางก็ต้องใช้เวลาถึงสามวัน ซ้ำยังเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ ตู๋กูเทียนชิงจึงรู้สึกเกรงใจยิ่งนัก

จ้าวอู่เจียงเป็นคนเตือนให้เขาทราบถึงอันตรายก่อนหน้านี้ อีกทั้งยังมอบยาถอนพิษ ที่ทำให้ตู๋กูเทียนชิงรอดชีวิตจากการลอบสังหารของพวกหนานเจียง

และตู๋กูเทียนชิงก็ไม่เคยลืมอีกเช่นกัน ว่าจ้าวอู่เจียงเป็นคนช่วยให้เขาได้มารับตำแหน่งในชายแดนเหนือ อีกฝ่ายเป็นคนช่วยให้ตู๋กูหมิงเยว่ได้รับใช้ฮ่องเต้จนตั้งครรภ์ทายาทมังกรในที่สุด

เมื่อรวมเรื่องราวทั้งหมดนี้เข้าด้วยกัน จึงกล่าวได้ว่าจ้าวอู่เจียงเป็นผู้มีพระคุณคนสำคัญของตู๋กูเทียนชิง ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงต้องการให้อีกฝายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ก่อน อย่างน้อยก็ควรให้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อแสดงความจริงใจก่อน

แต่ตู๋กูเทียนชิงกลับยิ่งรู้สึกตื้นตันใจมากขึ้น เมื่อพบว่าแม้ใบหน้าของจ้าวอู่เจียงจะยังเปื้อนคราบสกปรกจากการเดินทาง ร่างกายเหนื่อยล้า ทว่าชายหนุ่มก็ยืนยันว่าจะตรวจชีพจรของเขาก่อน

ตู๋กูเทียนชิงยื่นแขนของตนเองออกไปแต่โดยดี จ้าวอู่เจียงยกมือขึ้นจับข้อมือของตู๋กูเทียนชิง หรี่ตาลงเล็กน้อย และค่อย ๆ สังเกตการเต้นของชีพจร

“ท่านแม่ทัพ ไม่ทราบว่ากำลังพักผ่อนอยู่หรือไม่ขอรับ?”

ในทันใดนั้นเอง มีเสียงดังขึ้นจากหน้าประตู ใครบางคนกำลังเคาะประตูแล้วส่งเสียงถาม

ตู๋กูเทียนชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่คือเสียงหมอทหารประจำกองทัพเมืองจูเป่ย คนผู้นี้มีนามว่าหลี่ซือเหมา

หลายวันที่ผ่านมา หลี่ซือเหมาทำงานร่วมกับหลี่ป๋อเฉิงและหมอยาเฒ่าอีกคนหนึ่งจากเมืองจูเป่ย ทั้งสามคนพยายามคิดหาวิธีรักษาตู๋กูเทียนชิงอย่างไม่ยอมแพ้

แม้จะพบกับความล้มเหลวมาโดยตลอด แต่พวกเขาก็มีความมุ่งมั่น

“น้องอู่เจียง…” ตู๋กูเทียนชิงหันกลับมาสอบถามจ้าวอู่เจียงที่กำลังตรวจชีพจรของเขาอยู่

จ้าวอู่เจียงส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วบอกว่าไม่เป็นไร

ตู๋กูเทียนชิงพูดออกไปด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน