บทที่ 446 มันมีนามว่าเสี่ยวไป๋
น่าเสียดายที่มันเข้าใจคำพูดของเด็กสาว แต่เด็กสาวไม่เข้าใจคำพูดของมัน
ทั้งหมดที่นางได้ยินคือเสียงร้อง ‘บรู้ว!’ ของเจ้าหมาป่าเท่านั้น
เด็กสาวตั้งชื่อมันให้หมายความว่าบริสุทธิ์และสวยงาม นางจ้องมองแผ่นดินต้าเซี่ย ซึ่งเป็นเหมือนสรวงสวรรค์แห่งอิสระเสรี
แผ่นดินต้าเซี่ยเป็นดินแดนที่นางใฝ่ฝัน
เสี่ยวไป๋เข้าใจดีว่าถ้าไปถึงแผ่นดินต้าเซี่ย เด็กสาวก็จะไม่ต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับบุตรชายของหัวหน้าเผ่าจินจางอีกต่อไป
บางทีเมื่อได้ไปอยู่ในแผ่นดินต้าเซี่ย เด็กสาวก็อาจจะไม่ต้องเจอกับการถูกบีบบังคับใด ๆ
เมื่อเป็นเช่นนี้เด็กสาวก็จะกลับมามีรอยยิ้มอย่างที่มันเคยเห็นตั้งแต่เด็กอีกครั้ง
แต่มันก็เข้าใจดีอีกเช่นกันว่าเด็กสาวไม่อาจหนีพ้นชะตากรรม เพราะก่อนที่พิษร้ายในร่างกายจะกัดกินลึกลงไปถึงกระดูก เด็กสาวก็ยังต้องปฏิบัติตามคำสั่ง ด้วยการกลับไปที่เผ่าอวี้จางเพื่อนำข่าวสำคัญไปรายงาน
ทว่าขณะนี้เด็กสาวกำลังถูกชาวเผ่าจินจางตามล่า ยิ่งมันและเด็กสาวอยู่ห่างไกลจากเผ่าอวี้จางมากเท่าไหร่ นางกับมันก็ไม่มีโอกาสที่จะร้องขอความเมตตาได้เลย
ขณะนี้สถานการณ์ในแผ่นดินของเผ่าโหลวหลานกำลังจะเกิดสงครามกลางเมือง แล้วฝ่ายศัตรูจะมีความเมตตาต่อมันและเด็กสาวได้อย่างไร?
เด็กสาวถูกวางยาพิษโดยชาวเผ่าจินจางผู้ชั่วร้าย บัดนี้นางอ่อนล้าและไร้เรี่ยวแรง ทำได้เพียงกอดคอของมันเอาไว้ตามสัญชาตญาณ พลางพึมพำคำสั่งออกมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น
“เจ้าหมาป่าบัดซบ!” ลูกธนูกลุ่มใหญ่ถูกยิงมาจากด้านหลัง ชายฉกรรจ์เจ็ดคนจากเผ่าจินจางระเบิดเสียงคำรามหยาบคาย
หมาป่าหิมะตัวนี้วิ่งหนีมาเกือบทั้งวันแล้ว บนหลังของมันคือองค์หญิงชาวเผ่าอวี้จาง
ก่อนหน้านี้มันทำร้ายคนของชาวเผ่าจินจางไปหลายคนเพื่อหลบหนี และยามนี้มันก็กำลังแบกองค์หญิงอยู่บนแผ่นหลัง พลางวิ่งหนีไปยังทิศทางของแผ่นดินต้าเซี่ยซึ่งอยู่ทางทิศใต้
ตอนนี้เมืองจูเป่ยของแผ่นดินต้าเซี่ยน่าจะเตรียมตัวพร้อมรับมือกับการโจมตีอยู่แล้ว หากพวกมันทั้งเจ็ดคนถูกหน่วยลาดตระเวนของต้าเซี่ยค้นพบ กลุ่มชายฉกรรจ์ก็รู้ดีว่าตนเองก็คงจะถูกบรรดาทหารหน่วยลาดตระเวนเหล่านั้นสังหารตายสิ้นอยู่ที่เขตชายแดนอย่างแน่นอน
แต่พวกมันก็จำเป็นต้องเห็นด้วยตาของตนเองก่อนว่า องค์หญิงของชาวเผ่าอวี้จางได้สิ้นลมหายใจลงแล้วจริง ๆ หรือถ้าเป็นไปได้ พวกมันก็ต้องพาองค์หญิงกลับไปด้วย มิเช่นนั้นแล้วต่อให้ต้องตายพวกมันก็จะทำพลาดไม่ได้เด็ดขาด



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า