ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 452

บทที่ 452 ความร่วมมือที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย

บุรุษหนุ่มและหญิงสาวค่อย ๆ เคลื่อนเข้าหากันอย่างช้า ๆ

เด็กสาวยังใหม่กับเรื่องเช่นนี้นัก และยังไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง

นางตัวแข็งทื่อ ได้แต่รอคอยการเข้าหาของจ้าวอู่เจียง

แล้วเสื้อผ้าบางส่วนกระจัดกระจายไปรอบกองไฟ เสียงไม้ฝืนแตกตัวดังเปรี๊ยะปร๊ะ เปลวไฟไหววูบ เงาของจ้าวอู่เจียงและเด็กสาวสะท้อนสั่นไหว

เสียงกรีดร้องมาพร้อมกับความเจ็บปวด และเงาไหววูบ เปลวไฟถูกใช้เป็นม่านเปิดฉากละครอันยิ่งใหญ่

ด้านความแข็งแกร่งระหว่างสองตัวละครเอกในเรื่องนี้แตกต่างกันมาก พวกเขากำลังต่อสู้กันแบบแบ่งสามต่อเจ็ด

จ้าวอู่เจียงสามส่วน กู่หลีเขอลี่เจ็ดส่วน

ชายหนุ่มรับหน้าที่สามส่วนในการไถลานและทะลวงซอกลึก ส่วนหญิงสาวก็รับหน้าที่เจ็ดส่วนในการส่งเสียงครวญคราง

นอกถ้ำ สายลมยังคงรุนแรง หิมะตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋และเจ้าม้าเสี่ยวหงหายตัวไปแล้ว ไม่มีผู้ใดทราบว่าพวกมันหายไปที่ใด

ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม เหตุการณ์ภายในถ้ำจึงค่อย ๆ สงบลง

ผมสีเงินของเด็กสาวถูกปล่อยยาวสยายราวกับม่านน้ำตก ใบหน้างดงามมีสีเลือดสูบฉีด สีหน้าแสดงออกถึงความสงบทางจิตใจเช่นเดียวกับความพึงพอใจ นางนอนอยู่ในอ้อมแขนของจ้าวอู่เจียง เรือนร่างที่มีผิวขาวอมชมพูสะท้อนประกายอยู่กับแสงสว่างจากกองไฟ

“จ้าวอู่เจียง แคว้นต้าเซี่ยของท่านจะทำสงครามกับเผ่าเราจริง ๆ หรือ?” กู่หลีเขอลี่ใช้ปลายนิ้วม้วนเส้นผมเล่น ดวงตากลมโตสีน้ำเงินเป็นประกายระยิบระยับ

“ต้าเซี่ยเป็นดินแดนแห่งความสงบสุข และไม่เคยคิดรุกรานแผ่นดินของผู้อื่น” จ้าวอู่เจียงตระกรองกอดกู่หลีเขอลี่ ลูบไล้เรือนร่างนุ่มนิ่มแผ่วเบาขณะอธิบายต่อไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“เป็นชาวเผ่าโหลวหลานของพวกท่านต่างหาก ที่ชอบโจมตีใส่แคว้นต้าเซี่ยของพวกเรา”

“ถ้าอย่างนั้น… หากพวกเราไม่โจมตีต้าเซี่ยอีกแล้วเล่า? ทุกอย่างก็จะไม่เป็นไรใช่หรือไม่?” เด็กสาวขมวดคิ้ว เม้มริมฝีปากอย่างหนักใจ

“พวกเราควรทำอย่างไรดีถ้ามีสงครามเกิดขึ้น?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน