ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 451

บทที่ 451 ยอมรับแต่โดยดี

จ้าวอู่เจียงจ้องมองเด็กสาวผู้มีดวงตาสดใส ฟันขาวสะอาด ใบหน้านวลผ่อง โดยเฉพาะดวงตาที่เป็นประกายระยิบระยับ ดูชาญฉลาด เจ้าเล่ห์ ขี้เล่นและจริงจัง

ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ย่อมงดงาม”

เด็กสาวคลี่ยิ้มอ่อนหวาน ซุกหน้าลงกับหัวเข่า บางคราคิ้วก็ขมวดมุ่น ไฟร้ายในร่างกายแผดเผาอย่างต่อเนื่อง ทำให้นางรู้สึกไม่สบายตัว ดวงตาเป็นประกายจ้องมองสร้อยเงินที่ข้อมือของตนเองอยู่ตลอด

แม้นางจะตัดสินใจมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ลึก ๆ ในใจ กู่หลีเขอลี่ยังไม่พร้อมจะหยิบยื่นร่างกายให้แก่บุรุษที่นางรู้สึกคุ้นหน้าตั้งแต่แรกเห็น แต่ไม่ได้รู้จักมักคุ้นกันสักเท่าไหร่

บุรุษผู้นี้มีหน้าตาหล่อเหลา เขาดูดีมากกว่าพวกคนเถื่อนที่ร่างกายสูงใหญ่น่ากลัวไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า

อีกทั้งเขายังพูดจานุ่มนวล กริยาอ่อนหวาน

แต่กู่หลีเขอลี่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป

สิ่งนั้นคือพื้นฐานของความรู้สึก

เหตุผลที่นางยอมพลีกายให้แก่ชายผู้นี้ ก็ด้วยต้องการจะรักษาชีวิตเอาไว้

ทว่ายังมีอีกเหตุผลหนึ่งซ่อนเร้นอยู่ กระดิ่งขนาดเล็กที่ห้อยติดอยู่กับสร้อยข้อมือของนางส่งเสียงดังเล็กน้อยตอนที่นางได้สติฟื้นขึ้นมาและเจอกับบุรุษหนุ่มผู้นี้

ตอนกู่หลีเขอลี่จะได้ยินเสียงกระดิ่ง นางก็นึกถึงสิ่งที่ท่านแม่พูดเอาไว้ก่อนขึ้นสวรรค์

หากนางได้เจอบุคคลที่มีความสำคัญต่อชีวิตนางเมื่อใด กระดิ่งบนสร้อยข้อมือจะส่งเสียงดัง ซึ่งมีแต่นางคนเดียวเท่านั้นที่จะได้ยิน

นี่หมายความว่า บุรุษหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้จะเป็นคนสำคัญของชีวิตนาง แต่ในฐานะใดเล่า?

คงไม่ใช่ฐานะบุรุษคนแรกของนางหรอกใช่หรือไม่?

เป็นไปไม่ได้ ในบันทึกทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับแคว้นต้าเซี่ย พวกเขากับชนเผ่าโหลวหลานไม่เคยมีใครตกหลุมรักกันไม่ใช่หรือ? เมื่อความคิดดำเนินมาถึงตรงนี้ รอยยิ้มฝืดฝืนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกู่หลีเขอลี่ สีหน้าของนางไม่สู้ดี คล้ายจะเกี่ยวข้องกับความเจ็บปวดในร่างกาย

บุรุษหนุ่มเงียบงัน คล้ายกำลังรอให้นางพูดอะไรออกมา

เจ้าหมาป่าหิมะเสี่ยวไป๋นอนอยู่ข้างกองไฟ ดวงตาสีเทาดำของมันเต็มไปด้วยความมึนงงและสงสัย แสดงให้เห็นถึงความโง่เขลาที่บริสุทธิ์ มันไม่ทราบเลยว่าบุรุษหนุ่มกับเด็กสาวกำลังพูดคุยอันใดกัน

และจะเกิดสิ่งใดขึ้นต่อไป?

“ช่างเถอะ ข้ามีนามว่ากู่หลีเขอลี่ ในภาษาของเผ่าเราหมายถึงท้องทะเลแห่งบุปผา แล้วท่านเล่า? ท่านมีนามว่าอันใด?”

เด็กสาวจ้องมองบุรุษหนุ่มใส่ไม้ฟืนเข้าไปในกองไฟ เขานุ่มนวลและสงบสุขุม ทำให้นางรู้สึกสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน