บทที่ 489 เขาเก่งกาจนัก
ครั้นเล่าจบองค์หญิงน้อยก็ยกชาขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ชานี้เป็นองค์หญิงใหญ่ลงมือต้มเอง รสชาติจึงดีนัก
กู่หลีเขอลี่เล่าเรื่องราวตลอดการเดินทางให้องค์หญิงใหญ่ฟังอย่างไม่ปิดบัง ผู้เป็นพี่สาวล้วนรู้สึกร่วมไปกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ด้วย
เมื่อเล่าถึงสิ่งที่องค์ชายเผ่าจินจางกระทำ องค์หญิงใหญ่ก็กล่าวตำหนิเขาแทนผู้เป็นน้องอยู่นาน
ครั้นเล่าถึงการได้พบกับจ้าวอู่เจียง และได้รับการช่วยเหลือจากเขา ผู้เป็นพี่ก็กล่าวว่าจ้าวอู่เจียงมีพระคุณต่อเผ่าอวี้จางอย่างยิ่ง
ยามเล่าถึงตอนนางเอ่ยปากขอให้จ้าวอู่เจียงมาเป็นบุรุษของนาง พี่สาวก็เงียบไปครู่หนึ่ง แต่ก็พยักหน้าเห็นชอบว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วในสถานการณ์เช่นนั้น
เมื่อเล่าถึงยามนางมีสัมพันธ์สวาทกับจ้าวอู่เจียง องค์หญิงใหญ่ก็เผยรอยยิ้มแฝงความหมาย
กระทั่งเล่าถึงตอนเดินทางกลับ ได้เจอกับองค์ชายและเหล่านักรบของเผ่าจินจางดักโจมตี ผู้เป็นพี่ถึงจะรู้ผลลัพธ์แล้ว ก็ยังอดเป็นกังวลไม่ได้
ครั้นนางเล่าว่าจ้าวอู่เจียงคนเดียวก็สามารถต้านทานนักรบนับพันได้ และเพียงเขาขยับมือครั้งเดียว คนของเผ่าจินจางก็กลายเป็นน้ำแข็งแล้วสลายไป องค์หญิงใหญ่พลันแสดงอาการตกใจเป็นครั้งแรก
เมื่อกู่หลีเขอลี่เห็นอาการตกใจขององค์หญิงใหญ่ ในใจก็เต็มไปด้วยความปีติยินดี ตอนได้ยินพี่สาวชื่นชมจ้าวอู่เจียงนางก็อดยิ้มกว้างด้วยสีหน้าเปี่ยมสุขใจไม่ได้
ราวกับว่าอยากให้ผู้เป็นพี่สาวชื่นชมจ้าวอู่เจียงมากกว่าชื่นชมตัวนาง
กู่หลีเขอลี่รู้ว่าลึก ๆ แล้วนางต้องการให้องค์หญิงใหญ่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของนางกับจ้าวอู่เจียง
ตอนนี้จริงอยู่ที่องค์หญิงใหญ่ไม่ได้คัดค้าน แต่นั่นยังไม่เพียงพอ นางต้องการให้พี่สาวเห็นด้วย เพราะเรื่องนี้สำคัญกับนางยิ่ง
ทว่าองค์หญิงใหญ่มิได้กล่าวชื่นชมจ้าวอู่เจียงมากนัก และก็ไม่ได้เอ่ยปากยอมรับหรือเห็นด้วย นางเพียงเปลี่ยนเรื่องพลางลูบผมสีเงินบนศีรษะของน้องสาว แล้วกล่าวพลางแย้มยิ้มว่า
“เจ้าตัวเล็กของพี่ ตอนนี้กลายเป็นสาวเต็มตัวแล้วสิ”
ใบหน้าของกู่หลีเขอลี่ฉาบฉายความเขินอาย นางไม่รู้จะตอบอย่างไร
องค์หญิงใหญ่จึงยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วหยอกล้อว่า
“ไยเจ้าไม่เล่าให้พี่ฟังอย่างละเอียดเล่า จ้าวอู่เจียงรักษาเจ้าอย่างไร?”
ริมฝีปากอิ่มแดงของกู่หลีเขอลี่พลันเม้ม นางก้มศีรษะลง หลบเลี่ยงสายตาผู้เป็นพี่… เรื่องเช่นนี้จะเล่าอย่างละเอียดได้อย่างไรกัน?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า