เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 529

บทที่ 529 ความจริงที่ไม่น่าพิสมัย (3)

“และผู้คนที่ได้แบ่งปันพลังไปจากร่างกายของท่าน ก็จะได้รับการอำนวยพรจากฟ้าดินเช่นกัน” หมอดูเทวดากล่าวด้วยดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ

“ตราบใดที่ท่านได้รับการอำนวยพรจากฟ้าดิน แม้ว่าท่านจะเป็นคนของโลกนี้หรือมาจากโลกอื่น ท่านจะมีโอกาสรอดชีวิต”

“เพราะว่าเมื่อถึงคราวโลกใบนี้ล่มสลาย ผู้คนที่ถือกำเนิดและเติบโตในโลกใบนี้ก็จะถูกฝังตามไปด้วย”

“แต่ถ้าท่านมีพลังอำนวยพรจากฟ้าดิน ท่านจะสามารถรอดพ้นหายนะได้สำเร็จ ด้วยเหตุนี้เอง หมาป่าเทพเจ้าและหนอนศักดิ์สิทธิ์จึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจับตัวท่านให้ได้ เพราะพวกเขาเองก็ไม่อยากตายไปพร้อมกับโลกใบนี้เช่นกัน”

“ผู้ไม่มีพลังอำนวยพรจากฟ้าดินก็มีแต่ต้องรอคอยความตายเท่านั้น”

จ้าวอู่เจียงนิ่งเงียบ ในที่สุดเขาก็ได้รู้แล้วว่าเพราะเหตุใดราชาแห่งเผ่าอวี้จางอย่างกู่ฮั่นจึงได้มองเขาด้วยสายตาสงสารเวทนาเช่นนั้น นั่นเป็นเพราะกู่ฮั่นรู้ดีว่าสุดท้ายแล้วจ้าวอู่เจียงก็ต้องตาย แม้ว่าเขาจะเกิดมาพร้อมกับพลังอำนวยพรจากฟ้าดิน แต่เขาก็จะถูกผู้อื่นแย่งชิงพลังไปจนหมดสิ้นอยู่ดี

เนื่องจากผู้ใดก็ตามที่ได้ครอบครองพลังในตัวเขา ไม่ว่าจะเป็นหนี่ผูซาหรือบุคคลอื่น ๆ ทุกคนต่างปลอดภัยเมื่อได้รับพลังจากตัวของจ้าวอู่เจียง

ในที่สุด เขาก็ได้รู้เหตุผลว่าเพราะเหตุใดกู่ฮั่นจึงไม่ได้เอาผิดเขาหลังจากที่เขามีความสัมพันธ์กับองค์หญิง

บางทีองค์หญิงกู่หลีเขอลี่อาจเป็นคนที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเกินไป และจำเป็นต้องพบกับจุดเปลี่ยนของชีวิต ด้วยเหตุนี้เอง จ้าวอู่เจียงจึงถูกวางหมากให้กลายเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของนางโดยไม่รู้ตัว

จ้าวอู่เจียงเสียงสั่นเครือขึ้นมาเล็กน้อยขณะถามว่า

“มีคนมากน้อยเพียงใดที่ร่วมมือกับท่าน?”

“มีมากมายยิ่ง” หมอดูเทวดาถอนหายใจ

“ส่วนใหญ่แล้วเป็นยอดฝีมือขอบเขตเทวะที่ต้องการหาทางรอดให้แก่ตนเอง”

“หนี่ผูซาเปรียบเสมือนตะเกียงใกล้หมดไฟ แม้ว่าเขากำลังจำศีลอยู่ แต่ก็สามารถรับรู้ถึงพลังความแข็งแกร่งของผู้คนในโลกมนุษย์ได้เป็นอย่างดี”

“และเพื่อป้องกันไม่ให้ตำแหน่งความยิ่งใหญ่ของตนเองต้องถูกสั่นคลอน ทุกครั้งที่มีผู้สามารถบรรลุขอบเขตเทวะได้ หนี่ผูซาก็จะสามารถรู้สึกและกำหนดตัวคนผู้นั้นได้เสมอ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะมาจากโลกใดก็ตาม”

“แล้วประมุขสุสานกระบี่เล่า?” จ้าวอู่เจียงมีดวงตาเป็นประกาย

“หลี่ฉวนจวินเรียกได้ว่าเป็นยอดฝีมือตัวจริงเสียงจริง ระดับพลังของเขาสูงล้ำเกินขอบเขตหลักการของโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นข้า หนี่ผูซาหรือยอดฝีมือคนอื่น ๆ พวกเราล้วนหวาดกลัวเขาทั้งสิ้น”

หมอดูเทวดาถอนหายใจ

“หลี่ฉวนจวินรู้ความจริงข้อนี้มาตั้งแต่แรกและข้าบอกไปว่า เขามีความแข็งแกร่งเกินกว่าโลกใบนี้จะรับไหว เขาสมควรไปแสดงความยิ่งใหญ่ยังโลกใบอื่น”

บทที่ 529 ความจริงที่ไม่น่าพิสมัย (3) 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า