บทที่ 56 ความเย่อหยิ่งของบุรุษ
ชิงเอ๋อร์ยกมือปิดปากซ่อนรอยยิ้ม หากนี่เป็นเหตุการณ์ปกติ อีกฝ่ายก็คงจะโบกสะบัดพับจีบพร้อมกับกล่าวเยินยอความงามของนาง แต่บัดนี้ หลิวเฟิงอยากจะมุดแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด ครั้นเงยหน้าขึ้นมา เขาก็รู้สึกโกรธแค้นจ้าวอู่เจียงมากกกว่าเดิม
ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเจ้าขันทีจ้าวอู่เจียงนั่น! และก็คงเป็นเพราะตู๋กูเทียนชิงที่ยืนอยู่ข้างกายของมันด้วย พี่สาวถึงได้ทำกับตนเช่นนี้
หลิวเฟิงตั้งใจจะนำเรื่องนี้กลับไปฟ้องท่านปู่! ท่านรักเขามากที่สุด เพียงท่านปู่เปล่งวาจาออกมาเพียงคำเดียว เจ้าขันทีต่ำช้าคนนี้ก็จะถูกนำตัวไปกุดหัว!
หลิวเฟิงรีบลุกขึ้นยืน และเดินออกจากวังหลวงไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับข้ารับใช้อาสือ
เมื่อเห็นร่างของน้องชายลับสายตาไป หลิวเหม่ยเอ๋อร์ก็ได้แต่ส่ายศีรษะ แล้วหันหน้ากลับมายิ้มอ่อนหวานให้แก่ขันทีหนุ่ม
“ขันทีจ้าว เฟิงเอ๋อร์ล่วงเกินท่านแล้ว เขายังเป็นเพียงเด็กน้อย ได้โปรดอย่าถือสา”
“เขาคงไม่ได้ตั้งใจ กระหม่อมเข้าใจดีพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวอู่เจียงพยักหน้าอย่างอบอุ่น
“ไม่ทราบว่าเจ้ามีเวลาว่างอีกเมื่อใด ข้าอยากจะขอรับคำชี้แนะจากเจ้าสักหน่อย…”
ดวงตาของหลิวเหม่ยเอ๋อร์เป็นประกายยามหันไปมองตู๋กูเทียนชิง
“ยินดีกับท่านพี่เทียนชิงด้วย ในที่สุด ท่านก็ได้คุมกองทัพทางแดนเหนือแล้ว”
“ขอบพระทัยพระสนม” ตู๋กูเทียนชิงประสานมือคำนับตอบกลับไป
“ท่านคงมาหาท่านพี่หมิงเยว่ที่ตำหนักใช่หรือไม่?” หลิวเหม่ยเอ๋อร์ยกมือปิดปาก ยิ้มแย้มอย่างอ่อนหวาน เต็มไปด้วยเสน่ห์งดงาม
ตู๋กูเทียนชิงผงกศีรษะ
หลิวเหม่ยเอ๋อร์กล่าวต่อ
“เช่นนั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ ข้าเองก็อยากไปพบท่านพี่หมิงเยว่เช่นกัน”
“ทูลพระสนม ข้ามีเรื่องส่วนตัวต้องสนทนากับขันทีจ้าวสักครู่” ตู๋กูเทียนชิงประสานมือคำนับด้วยความเคารพ
ตู๋กูเทียนชิงมีเรื่องส่วนตัวต้องคุยอันใดกับจ้าวอู่เจียง?
หรือว่าที่เขากับหลิวเฟิงทะเลาะกันก็เพราะมีจ้าวอู่เจียงเป็นต้นเหตุ?
ทำไมถึงได้มีผู้คนมากมายมาติดต่อขันทีผู้นี้?
หลิวเหม่ยเอ๋อร์รู้สึกตกตะลึงไม่น้อย แววตาสั่นไหว เมื่อกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง จึงรีบยิ้มอย่างอ่อนหวาน
“ถ้าเช่นนั้น เชิญพวกท่านคุยกันตามสบายเถอะ”
โชคดีที่นางแก้ปัญหาด้วยการตบหน้าหลิวเฟิง… หลิวเหม่ยเอ๋อร์ถอนหายใจ ก่อนเดินจากไปอย่างสง่างาม
เมื่อนางจากไปแล้ว ตู๋กูเทียนชิงก็หันมาประสานกำปั้นคำนับจ้าวอู่เจียง แล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า