บทที่ 57 ลอบสังหาร
โรงหมอหลวง
ข้าวของที่อยู่ในห้องโถงถูกทุบทำลายไปหลายชิ้น
เฉินอันปังเสนาบดีแห่งกรมกลาโหมกับซุนอี้ขู่ผู้ดูแลโรงหมอหลวงได้ปะทะฝีมือกันหลายกระบวนท่า โต๊ะและเก้าอี้ที่อยู่ภายในห้อง รวมไปถึงลิ้นชักเก็บสมุนไพร ต่างถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี
บัดนี้ เสนาบดีกรมกลาโหมเดินทางกลับไปแล้วด้วยความโกรธแค้น ในขณะที่ซุนอี้ขู่นั่งพักอยู่บนเศษซากของเก้าอี้ตัวหนึ่งด้วยสีหน้าเย็นชา กำลังพยายามปรับลมหายใจและอารมณ์ของตนเอง
“จ้าวอู่เจียง! มันชักจะร้ายกาจเกินไปแล้ว!”
เมื่อดื่มน้ำชาหมดถ้วย ซุนอี้ขู่ก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะเดินไปยังห้องลับของตน
ในใจยังคงคุกรุ่นด้วยความโกรธแค้น ระหว่างด่าเฉินอันปังอยู่ในใจก็พุ่งเป้าจิตสังหารไปยังจ้าวอู่เจียงด้วยเช่นกัน
เมื่อไปถึงห้องลับ ซุนอี้ขู่ก็พบกับเด็กจัดยาสมุนไพรผู้หนึ่งกำลังรออยู่ก่อนแล้ว คนผู้นี้เป็นหนึ่งในคนสนิทของเขาเอง ทำให้ผู้ดูแลโรงหมอหลวงต้องมุ่นคิ้วขมวดอีกครั้ง
“มีอะไรอีก?”
เด็กจัดยาสมุนไพรผู้นั้นรีบเดินเข้ามาโค้งตัวคำนับซุนอี้ขู่ด้วยความอ่อนน้อม และรายงานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“กราบเรียนใต้เท้า ภารกิจของเราในกรมพิธีการล้มเหลวขอรับ ยาพิษในตัวองค์หญิงถูกขับออกไปหมดสิ้น อีกทั้งท่านเสนาบดีกรมพิธีการกำลังสืบหาต้นตอของพิษนั้น คนของเรารายงานว่าอาจเกิดปัญหาได้ขอรับ…”
เปรี้ยง!
เมื่อรับฟังรายงานจบ ซุนอี้ขู่ก็กระแทกฝ่ามือใส่ผนังด้วยความโมโห สีหน้าบิดเบี้ยวอย่างไม่สบอารมณ์
“เป็นผู้ใดที่ทำการขจัดพิษร้ายของข้า!”
เด็กหนุ่มในชุดดำก้มศีรษะลงต่ำ ตอบกลับด้วยเสียงสั่นเครือ
“เป็นจ้าวอู่เจียงขอรับ…”
“จ้าวอู่เจียง! จ้าวอู่เจียง! เป็นมันอีกแล้ว!”
ซุนอี้ขู่กัดฟันกรอด
“คนผู้นี้มันอยากเป็นศัตรูกับเราใช่หรือไม่ หรือว่ามันค้นพบอะไรบางอย่าง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ข้าอยากให้มันตายเสียเดี๋ยวนี้!”
“ใต้เท้าขอรับ พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?” เด็กหนุ่มในชุดดำถามด้วยความเคารพ
“จ้าวอู่เจียงฉลาดก็จริง อีกทั้งยังมีความสามารถด้านการแพทย์ แต่มันไม่เป็นวรยุทธ์ใช่หรือไม่?”
ดวงตาอันขมขื่นของซุนอี้ขู่กลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความเกลียดชังและโกรธแค้น
“ส่งคนไปฆ่ามัน! หั่นร่างของมันเป็นชิ้น ๆ!”
“รับทราบขอรับ เดี๋ยวข้าน้อยจะไปทำภารกิจนี้ด้วยตนเอง ขอผู้ติดตามสักสองคนก็น่าจะเพียงพอในการสังหารขันทีคนหนึ่งแล้วขอรับ ใต้เท้าได้โปรดวางใจ ข้าน้อยจะไม่มีทางล้มเหลวเด็ดขาด!”
เด็กหนุ่มในชุดดำก้มศีรษะคำนับ และหมุนตัวเดินจากไป
มีหนทางไปสวรรค์ไม่ไป แต่พยายามจะมุดดินลงสู่นรก นี่เรียกว่าจ้าวอู่เจียงทำตัวเองโดยแท้!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า