บทที่ 560 การสลายพลัง
จ้าวอู่เจียงยกกระบี่แทงเข้าใส่มู่เชียนเชียน
มู่เชียนเชียนไม่ได้หลบหนีเข้าไปในกลุ่มฝูงชนชาวต้าเซี่ยอย่างเทพเจ้าของชาวโพ้นทะเล นางใช้มือตบสายฝนกลางอากาศ ทันใดนั้นสายฝนกลายเป็นสีสันสดใสพุ่งเข้าใส่พลังปราณกระบี่ของจ้าวอู่เจียง
จ้าวอู่เจียงกระจายพลังปราณกระบี่ไปทั่วฟ้า เมื่อสายฝนหยุดชะงัก พลังปราณกระบี่ทั้งหมดกลับมารวมกัน เขาแทงกระบี่ทะลุผ่านม่านฝนสีสันสดใสปล่อยให้พิษในฝนนั้นกัดกร่อนพลังปราณกระบี่และพุ่งตรงเข้าใส่มู่เชียนเชียน
มู่เชียนเชียนหมุนร่างบางของนางผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินม่วงปรากฏในมือ เมื่อผ้าเช็ดหน้าเผชิญฝนห่าใหญ่มันก็ขยายตัวอย่างรวดเร็ว กลายเป็นผืนผ้าที่ดูเหมือนจะปกคลุมท้องฟ้าได้ม้วนพันรอบพลังปราณกระบี่ของจ้าวอู่เจียงทั้งหมด
นางยืนอยู่หลังผืนผ้านั้นเท้าเหยียบย่ำสายฝนกลางอากาศ มือสองข้างกอดอก ใบหน้าเย็นชา แววตาเคร่งขรึมและพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น
“จ้าวอู่เจียงแบ่งพลังโชคชะตาของเจ้ามาซะโดยดี แล้วข้าจะปล่อยให้เจ้าหนีไป! หาไม่แล้ว เมื่อโลกใบนี้ล่มสลาย เจ้าจะไม่อาจต้านทานพวกเราได้แม้แต่คนเดียว!”
“มู่เชียนเชียน เจ้าสังหารผู้คนมากมาย บัดนี้กลับทำตัวเป็นคนดีหรือ!” เทพเจ้าของชาวโพ้นทะเลตะโกนออกมา
“แม้เจ้าไม่ทำร้ายชายผู้นั้น ข้าก็จะฆ่าเขาเอง!”
“จ้าวอู่เจียง ข้าไม่ต้องการอันใดมากมาย เพียงให้ประชาชนของข้าได้รับพลังโชคชะตาจากเลือดและเนื้อของเจ้า แม้เพียงคนละหยดก็พอ”
หมาป่าเทพเจ้าที่อยู่ในอ้อมแขนของราชาเผ่าจินจางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถึงอย่างไรวันนี้เจ้าก็ไม่มีทางรอด! ไม่มีประโยชน์ที่จะดิ้นรน แต่ข้าสัญญา หากเจ้าคิดจะให้จางหลินต้าวพาคนเหล่านั้นออกไป ข้าจะช่วยปกป้องพวกเขาในยามคับขันสักครั้งหนึ่ง! หากเจ้าไม่เชื่อ ข้าก็สาบานต่อฟ้าดินได้!”
ลูกสุนัขขาวมีสีหน้าเคร่งเครียด คำพูดของมันมีทั้งความจริงใจที่หวังว่าประชาชนจะได้รับพลังโชคชะตาเพื่อความอยู่รอดและความสงสารจ้าวอู่เจียงที่กำลังดิ้นรน พร้อมกับความหวังที่จะทำลายจิตใจของจ้าวอู่เจียงลงไปในเวลาเดียวกัน
ไม่ว่าจะเป็นหนี่ผูซาเทพเจ้าของชาวโพ้นทะเลหรือธิดาพิษหนอนศักดิ์สิทธิ์หรือหมาป่าเทพเจ้า ทุกคนไม่ต้องการสู้กับจ้าวอู่เจียงในช่วงสุดท้ายเพราะมันจะเพิ่มความเสี่ยงโดยไม่จำเป็น
พวกเขาต้องการเลือดเนื้อของจ้าวอู่เจียงที่มีพลังโชคชะตาแต่ไม่ต้องการบาดเจ็บ
เมื่อโลกใบนี้ล่มสลายลงไป พวกเขาถึงจะฆ่าจ้าวอู่เจียงได้



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า