ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 575

บทที่ 575 กระแสน้ำเชี่ยว

หนี่ผูซาเพียงบีบมือเบา ๆ ผู้คนที่ลอยอยู่เหนือซากปรักหักพังของนครหลวง ต่างส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ราวกับมีมือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นกำลังบีบเนื้อ กระดูก และเลือดของพวกเขา

ลมหายใจถัดมา เสียงระเบิดและเสียงเนื้อฉีกขาดดังสนั่นเหนือซากปรักหักพังของวังหลวง ม่านหมอกเลือดระเบิดออกมาเป็นกลุ่ม ๆ

มีคนพยายามตะโกนถามก่อนตายว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนี้

ใบหน้าของหนี่ผูซาไร้ความรู้สึก สายตาเย็นชาและมุมปากยกยิ้มเรียบเฉย

เขาหัวเราะเสียงดังอย่างไม่ใส่ใจ

“การที่พวกเจ้าได้มารับใช้ข้า ก็ถือว่าเป็นบุญวาสนาที่พวกเจ้าสั่งสมมาหลายชาติแล้ว”

สายฝนยิ่งตกหนักขึ้น หยดฝนขนาดเท่าเมล็ดถั่วพุ่งทะลุม่านหมอกเลือด กระทบลงบนซากปรักหักพังเป็นจังหวะ ไม่มีผู้ใดตอบรับในโลกใบนี้อีกแล้ว

หนี่ผูซาเหยียบปลายเท้าเบา ๆ มีหมอกสีเทาลอยขึ้นมาจากใต้ฝ่าเท้า เขาลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า มุ่งหน้าสู่ภายนอกโลก

ในที่สุดเขาก็จะได้กลับบ้านของตัวเอง ครั้งนี้เขาจะผ่านการทดสอบได้อย่างราบรื่น และก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งขอบเขตจอมจักรพรรดิสมความปรารถนา

เขายังต้องออกไปค้นหาทุกคนที่เกี่ยวข้องกับจ้าวอู่เจียงในโลกภายนอก ใครก็ตามที่เคยรับพลังโชคชะตาของจ้าวอู่เจียง และเป็นคนใกล้ชิด เขาจะไม่ละเว้น หลังจากผ่านการทดสอบของสวรรค์ เขาจะตามหาคนเหล่านี้ทีละคน

สำหรับผู้ที่มีอำนาจมากมายอยู่ในมือและมีผู้ปกป้อง เขาจะข่มใจรอไปก่อน ส่วนผู้ที่ไม่มีที่พึ่งหรือกำลังตกต่ำ เขาจะจัดการทีละคน แย่งชิงพลังโชคชะตานั้นมา วางรากฐานให้กับเส้นทางแห่งการเป็นจอมจักรพรรดิของตนเอง

ขณะที่เขาหลับใหล เขารับรู้ถึงลมปราณของผู้ที่ใกล้ชิดกับจ้าวอู่เจียงอย่างยิ่ง

เมื่อใดที่เขารับรู้ได้ในโลกภายนอก เขาจะไม่มีวันปล่อยให้หลุดมือไปเด็ดขาด

เขาหัวเราะเยาะ ร่างกลายเป็นหมอก พุ่งทะลุสายฝนที่กระหน่ำลงมาจากท้องฟ้า

ฝนตกหนัก จ้าวอู่เจียงมองโลกด้วยสายตาที่เห็นบรรดาชาวบ้านผู้รอดชีวิตถูกหนี่ผูซาสังหารจนหมดสิ้น

ในใจของชายหนุ่มพลุ่งพล่านด้วยโทสะ ตั้งคำถามว่าทำไม ตั้งคำถามว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้ผิดคำมั่นสัญญา

เขาเกิดความรู้สึกต้องการฆ่าหนี่ผูซาอย่างแรงกล้า อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน