ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 582

บทที่ 582 ความหวังอันสวยงาม

หัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฝูกุ่ยตกใจจนตัวสั่น เหตุผลที่เขาไม่ยอมให้จ้าวอู่เจียงลุกขึ้นยืน เป็นเพราะเขารู้ถึงเจตนาของเหล่าผู้พิทักษ์จากสำนักเทพโลหิตหลังจากที่พวกเขาโบกมือ

ผู้ใดลุกขึ้นยืนก่อน ย่อมแสดงว่าร่างกายแข็งแรงทนทานและจะถูกเลือกไปก่อน

จ้าวฝูกุ่ยรู้ดีว่าบุตรบุญธรรมของเขานั้นมีพละกำลังมหาศาล ถึงแม้จะดูผอมบางไปบ้าง แต่ความจริงแล้วแข็งแกร่งยิ่งนัก

เขาไม่อยากให้จ้าวอู่เจียงลุกขึ้นยืนและถูกเลือกไปเป็นคนแรก

แต่ตอนนี้ เขาได้แต่ถอนหายใจยาวในใจ ลูกบุญธรรมคนที่เก้าของเขานี่ช่างเป็นคนโง่จริงๆ มองไม่เห็นสายตาของท่านผู้เป็นพ่อแม้แต่น้อย

ทว่าชายชราก็ยังฝืนใจก้าวออกมา โค้งคำนับให้ผู้พิทักษ์จากสำนักเทพโลหิตพลางอธิบายว่า

“ท่านผู้พิทักษ์ ลูกชายคนเล็กของข้า สมองไม่ค่อยดี เป็นเด็กปัญญาอ่อน ข้ากลัวว่าถ้าไปสำนักเทพโลหิตแล้ว จะทำให้ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลายรำคาญ ข้าจะเลือกใหม่…”

จ้าวฝูกุ่ยยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกผู้พิทักษ์จากสำนักเทพโลหิตตัดบทอย่างไร้ความปรานี

ผู้พิทักษ์จากสำนักเทพโลหิตโบกมือ เอ่ยเสียงเย็นชา

“ขอแค่ร่างกายแข็งแรงก็พอ พวกเราจะเอายี่สิบห้าคนนี้”

จากเดิมที่บอกว่าสิบคน ก็เปลี่ยนเป็นยี่สิบคน แล้วก็เปลี่ยนเป็นยี่สิบห้าคน

นี่เป็นจำนวนคนที่ผู้พิทักษ์จากสำนักเทพโลหิตเพิ่มเข้ามาเอง เพื่อต้องการทำภารกิจให้สำเร็จเกินคำสั่ง หวังจะสร้างผลงานให้ดูดีในสายตาท่านประมุข เพื่อแลกกับรางวัลจากทางสำนัก

จ้าวฝูกุ่ยอ้าปากค้าง ดวงตาสั่นระริก ในที่สุดก็ก้มหน้าลงด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย กอดหมัดคำนับ

รอบด้านเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้โหยหวนของชาวบ้านที่ถูกเลือก เสียงหวาดกลัวต่อเส้นทางอนาคตอันไม่อาจคาดเดา

รวมถึงเสียงถอนหายใจของหลายคน และเสียงดีใจเล็กน้อยที่รอดพ้นจากภัยพิบัตินี้มาได้

ลูกๆ ของจ้าวฝูกุ่ยต่างก็เป็นห่วงจ้าวอู่เจียง น้องชายคนที่เก้าที่พวกเขาชอบมาก แม้จะอยู่ด้วยกันเพียงแค่ปีเดียว แต่ตอนนี้เขากลับถูกเลือกโดยสำนักเทพโลหิต อนาคตของเขาจึงมืดมน

จ้าวต้าหลางอยากจะแทนที่จ้าวอู่เจียง เขาอยากจะพูด แต่จ้าวอู่เจียงกลับจับแขนเขาไว้

ใบหน้าหล่อเหลาของจ้าวอู่เจียงยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มซื่อๆ ดวงตาของเขาใสซื่อ เขาเกาหัวแล้วยิ้มให้พี่ชายที่คุ้นเคยแต่แปลกหน้าเหล่านี้อย่างไร้เดียงสา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน