ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 601

บทที่ 601 บ้างสุข บ้างทุกข์

ชาวบ้านต่างพากันพูดคุยเกี่ยวกับการกลับมาของลูกชายคนโง่ของหัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฝูกุ่ย บ้างก็มีความสุข บ้างก็ทุกข์

จ้าวอู่เจียงมีสีหน้าอบอุ่น มองเห็นสีหน้าของหัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฝูกุ่ย เขาแอบถอนหายใจเบาๆ เดินเข้ามาใกล้แล้วค้อมตัวลงพร้อมกับประสานมือ กล่าวอย่างจริงใจว่า

“ขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตในครั้งนั้นขอรับ”

จ้าวฝูกุ่ยปากสั่นเทา ความหวังของบิดาผู้แก่ชราในใจของเขาหายไปหมดสิ้น เขาประคองแขนของจ้าวอู่เจียงที่กำลังค้อมตัวลง พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร

“น้องเก้า เจ้า…” จ้าวต้าหลางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจและถอนหายใจยาว

ชาวบ้านหมู่บ้านตระกูลจ้าวมีสีหน้าสับสนมากขึ้น จ้องมองไปที่หัวหน้าหมู่บ้านและจ้าวอู่หยาง

ทำไมจ้าวอู่หยางถึงดูมีความรู้และเป็นคนมีมารยาท? แล้วความโง่เขลาที่แท้จริงหายไปไหน?

และหัวหน้าหมู่บ้านดูเหมือนจะแก่ลงอีก ทำไมถึงไม่ดีใจที่ลูกกลับมา?

“อันตรายจากสำนักเทพโลหิตหมดไปแล้ว” จ้าวอู่เจียงกล่าวกับทุกคนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“จะไม่มีสำนักเทพโลหิตมารบกวนชีวิตของพวกท่านอีก”

ชาวบ้านได้ยินคำนี้ ต่างก็จ้องมองลูกชายคนโง่ของหัวหน้าหมู่บ้านด้วยความประหลาดใจ คิดว่าเขาพูดเรื่องเหลวไหล สำนักเทพโลหิตมีนักพรตจำนวนมากมาย ลูกชายคนโง่ของหัวหน้าหมู่บ้านจะจัดการได้อย่างไร?

แต่ไม่นาน พวกเขาก็ตกตะลึงมากขึ้น จ้าวอู่หยางดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

พวกเขาจ้องมองสีหน้าจริงจังของจ้าวอู่หยาง และมองไปที่นกอินทรีโลหิตของสำนักเทพโลหิตที่ยืนอย่างเงียบสงบอยู่ข้างหลังเขา จนเกิดการคาดเดาหลายอย่าง

พวกเขาเชื่อว่าจ้าวอู่หยางพูดความจริง ต่อไปนี้จะไม่มีสำนักเทพโลหิตมารบกวนชีวิตที่สงบสุขของพวกเขาอีก

และจ้าวอู่หยางอาจจะไม่เคยเป็นคนโง่เลย เขาอาจจะเป็นนักพรตที่ประสบกับเรื่องร้ายแรงและถูกหัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฝูกุ่ยช่วยกลับมา

การคาดเดานี้ได้รับการยืนยันอย่างรวดเร็ว

ชาวบ้านมองดูจ้าวอู่หยางล้วงของต่างๆ ออกมาจากอกเสื้อ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน