ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 611

บทที่ 611 ข้าจะจัดการเอง!

หยินเถาเอ๋อร์มีความมุ่งมั่นและไม่ยอมแพ้ เมื่อใดที่นางล้มลง นางจะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

นางรวบรวมพลังใหม่ ไม่กี่ลมหายใจ นางก็กลับมาเป็นผู้คุมบังเหียนอีกครั้ง

นางบอกตัวเองว่านี่คือการหยุดการสูญเสียทันเวลา

แต่นางรู้สึกได้ว่าการฝึกตนของนางเพิ่มขึ้นจริงๆ

“เจ้าชื่ออะไร…บอกข้ามาเดี๋ยวนี้”

นางเริ่มเกลี้ยกล่อมชายหนุ่มให้เผยตัวตน บอกชื่อแซ่และบ้านเกิดของตนเองออกมา

แต่เขาไม่พูดอะไร

“ทำไมเจ้าไม่พูด…บอกข้าว่าเจ้าคือใคร…”

สิ่งที่ตอบรับนางมีเพียงเสียงลมหายใจของจ้าวอู่เจียง

“เจ้าคนเลว! ข้าไม่ยอมจบแค่นี้แน่!”

นางเริ่มจดจำทุกอย่างเกี่ยวกับชายคนนี้

พลังปีศาจที่มีความลึกลับ ปราณกระบี่ที่เฉียบคม แรงกระแทกที่นุ่มนวลแต่พอเหมาะ และรอยยิ้มอ่อนโยนที่เหมือนจะประทับบนใบหน้า รวมทั้งเสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์

ในที่สุด นางก็ได้ลิ้มรสความหวาน ความคาว และความซาบซ่าน

“หยินเถาเอ๋อร์ ผลไม้ของเจ้าช่างหวานนัก หากมีวาสนาเราคงได้พบกันอีก”

จ้าวอู่เจียงทำท่าจะจากไป

หยินเถาเอ๋อร์รู้สึกโกรธและเสียใจขึ้นมาทันที

แต่ในลมหายใจต่อมา จ้าวอู่เจียงก็กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาโยนเสื้อคลุมสีดำให้นาง

ความเสียใจในใจของนางค่อยๆ จางหายและกลายเป็นความสับสน

จ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างมีความหมายและพูดว่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน