ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 612

บทที่ 612 คราวเคราะห์มาเยือนต่างคนต่างหนี

ผู้อาวุโสทั้งสามแห่งสำนักเทพอสูรในขอบเขตกายหยก ถอนหายใจเบาๆ ในใจ พวกเขาพุ่งเป้าหมายไปที่จ้าวอู่เจียงและหยินเถาเอ๋อร์ทันที

เมื่อคุณชายอู๋เจียงกล่าวเช่นนั้นออกมาอย่างไม่ปิดบัง พวกเขาจึงต้องทำตาม

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้เฒ่าแห่งสำนักเทพอสูร แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขาเป็นข้ารับใช้ของอู๋ต้าห่าย ผู้เป็นยอดฝีมือขั้นเจ็ด

ผู้ฝึกตนระดับต่ำกว่าอีกห้าคนของสำนักเทพอสูร ก็กำลังเตรียมพร้อมเต็มที่เช่นเดียวกัน

จ้าวอู่เจียงหรี่ตาลงเล็กน้อย เขารู้สึกถึงความกระหายที่จะฆ่าจากทั้งเก้าคนได้อย่างชัดเจน เขาจึงเริ่มรวบรวมพลังปราณกระบี่ในร่างกาย

ในสถานการณ์นี้ เขากับหยินเถาเอ๋อร์ต้องร่วมมือกัน จึงจะมีโอกาสหลบหนี

สำหรับการสังหารทั้งเก้าคนตรงหน้า จ้าวอู่เจียงไม่มีความมั่นใจขนาดนั้น โดยเฉพาะสามคนที่เป็นผู้เฒ่า พวกเขาดูอันตรายมาก เขาสงสัยว่าพวกเขาน่าจะเข้าสู่ขอบเขตกายหยกแล้ว

หยินเถาเอ๋อร์ที่มีผิวขาวเหมือนหยกและใบหน้าเย็นชา ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางถอนหายใจเบาๆ แต่ไม่ได้ตอบโต้คุณชายอู๋เจียงแห่งสำนักเทพอสูร แต่ใช้กระแสจิตส่งคำพูดให้บุรุษหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ รับฟังว่า

“ไสหัวไป จำไว้ ไม่ใช่เจ้านอนกับข้า แต่เป็นข้านอนกับเจ้าต่างหาก!”

นางหมุนข้อมือ ตบหน้าอกชายที่เต็มไปด้วยพลังปีศาจด้านข้าง ผลักเขาออกไป จากนั้นนางตบหน้าอกตัวเองอย่างแรงอีกครั้ง

ในพริบตา นางครางเสียงต่ำ พ่นเลือดออกมาคำหนึ่ง

ทันทีหลังจากนั้น นางดีดปลายเท้า บินหนีไปทางอื่น

ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา จ้าวอู่เจียงและผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าคนของสำนักเทพอสูรยังไม่ได้ตอบสนองทันที

จ้าวอู่เจียงมองหยินเถาเอ๋อร์ด้วยความลึกซึ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าใจพฤติกรรมและความคิดอันซับซ้อนของหยินเถาเอ๋อร์ได้อย่างชัดเจน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน