ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 664

บทที่ 664 ภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ดวงตาของจูจิ้งเย็นชาและหัวคิ้วขมวดแน่น

ตอนนี้นางมีสองทางเลือก หนึ่งคือไม่ต้องสนใจศักดิ์ศรีของตัวเอง ตามรอยต่งจินสุ่ยเข้าสู่ประตูทองสัมฤทธิ์ก่อนที่มันจะปิด

สองคือต้องใช้สมบัติลับของตัวเองเพื่อเข้าสู่ชั้นที่เจ็ด

ทางเลือกแรกทำให้นางเสียหน้าแต่สามารถประหยัดพลังสมบัติ ทางเลือกที่สองทำให้นางรักษาใบหน้าแต่ต้องใช้พลังสมบัติไปบางส่วน

ในใจนางมีการต่อสู้ระหว่างสองทางเลือกนี้

แต่ไม่นาน นางก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด นางก้าวเท้าไปที่ประตูทองสัมฤทธิ์

นางคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ว่าแทนที่จะใช้พลังของสมบัติบางส่วนเพื่อเปิดประตูชั้นที่เจ็ด สู้ใช้พลังนั้นเพื่อสังหารอู๋เจียงด้วยตัวเองดีกว่า

แม้ว่าการสังหารอู๋เจียงไม่ใช่ภารกิจหลักของนาง แต่อู๋เจียงทำให้นางเสียหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางต้องเห็นอู๋เจียงตายกับตาเท่านั้น จึงจะคลายความโกรธแค้นในใจได้

หากอู๋เจียงถูกนางสังหารได้สำเร็จ ศักดิ์ศรีที่นางเสียไปวันนี้ก็จะได้รับการกอบกู้กลับคืนมาอีกครั้ง

…

ในชั้นที่เจ็ดของหอคอยปีศาจ จ้าวอู่เจียงเป็นคนแรกที่ก้าวเข้าไป

สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของเขาคือท้องฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับจักรวาลกว้างใหญ่

รอบตัวเขามีเพียงดวงดาวที่ส่องแสงและแม่น้ำแห่งดวงดาวที่ไหลเอื่อยๆ

เขายืนอยู่ใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

เขามองขึ้นไปยังท้องฟ้าเหมือนฝุ่นผงเล็กๆ ในจักรวาล

นอกจากแสงดาวรอบตัว ยังมีสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่โตมหึมาเกินกว่าที่เขาเคยเห็นมาก่อน

มีวัวเหลืองชราที่กินแสงดาว มีแมงกะพรุนสีรุ้งที่ลอยเอื่อยๆ มีกระต่ายหิมะที่ดวงตาไม่ใช่สีแดงแต่เป็นสีน้ำเงินเข้ม มีเสือขนสีเงินที่ดูนุ่มนวล มีกวางที่หัวมีเขาเหมือนกิ่งไม้และยังเป็นกิ่งไม้ที่มีดอกไม้สีขาวสามดอกบานอยู่…

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ บางตัวดูธรรมดามาก บางตัวดูแปลกประหลาด แต่มีจุดร่วมเดียวกันคือมีขนาดใหญ่โตมากเกินกว่าปกติ

เมื่อเปรียบเทียบกับขนาดของจ้าวอู่เจียงในตอนนี้ จ้าวอู่เจียงเหมือนตั๊กแตนในทุ่งหญ้าไม่มีผิด

เมื่อผู้คนในชั้นที่เจ็ดทยอยเข้ามา เสียงอุทานด้วยความประหลาดใจก็เกิดขึ้นไม่หยุด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน