ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 687

บทที่ 687 เหตุแห่งการเริ่มต้น

“ติ๋ง”

หยดน้ำหยดลงบนขาของจ้าวอู่เจียงที่นั่งขัดสมาธิอยู่

เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีเทาและยื่นมือออกไป

ไม่มีฝนตก

เขาเอามือลูบใบหน้า พบว่ามีความชื้นเล็กน้อยที่หางตา

ร่างของอู๋เจียงนี้ ไม่รู้ทำไม เมื่อสักครู่ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เขาหันกลับไปมองสำนักเทพอสูรที่มองไม่เห็นอย่างชัดเจนแล้ว ตบหน้าอกของตนเองเบาๆ รู้สึกถึงป้ายวิญญาณที่แข็งแกร่งอยู่ที่หน้าอก เขาพูดออกมาเบาๆ ว่า

“วางใจเถิด ข้าสัญญากับท่านแล้ว”

ในการเดินทางอันไกลโพ้นนี้ เขาได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากภรรยาของเจ้าสำนัก เฉินชิวสุ่ย

บรรพบุรุษทั้งสองคนของสำนักเทพอสูร มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพญากิเลนในหอคอยปีศาจ

หอคอยปีศาจไม่ใช่ของพญากิเลน แต่พญากิเลนสามารถควบคุมได้ ดูเหมือนว่าพญากิเลนกำลังปกป้องบางสิ่งบางอย่าง

เมื่อประมาณหนึ่งร้อยปีก่อน เจ้าสำนักของสำนักเทพอสูรและอู๋ต้าห่ายได้รู้จักตัวตนของพญากิเลน แล้วจึงเกิดความคิดที่จะส่งพญากิเลนกลับไปยังเผ่าปีศาจ เพื่อให้สำนักเทพอสูรสามารถร่วมมือกับเผ่าปีศาจและก้าวไปสู่จุดสูงสุดของอำนาจได้อีกครั้ง

แต่เมื่อเริ่มติดต่อกับเผ่าปีศาจ พวกเขาก็พบว่าเรื่องไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เผ่าปีศาจเหมือนกับเผ่ามนุษย์ มีความซับซ้อนภายใน ไม่ใช่ปีศาจทุกเผ่าพันธุ์ทรงอำนาจที่ต้องการรับพญากิเลนกลับไป

จึงมีเผ่าปีศาจบางกลุ่มที่ตัดสินใจลอบสืบข้อมูลของสำนักเทพอสูร

เจ้าสำนักและอู๋ต้าห่ายได้ค้นพบเรื่องนี้ และได้ต่อสู้กับผู้ที่สืบข้อมูลเหล่านั้น

ในการต่อสู้นั้น เจ้าสำนักและอู๋ต้าห่ายได้รับบาดเจ็บสาหัส

เจ้าสำนักไม่นานก็ตาย แต่อู๋ต้าห่ายรอดมาได้ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งและพรสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่

หลายสิบปีต่อมา เขามีแนวโน้มว่าจะประสบความสำเร็จในการเลื่อนขอบเขตสู่ระดับชั้นยอดฝีมือขั้นที่แปด

แต่อู๋ต้าห่ายมีบาดแผลเก่าจากการต่อสู้ การเลื่อนขอบเขตสู่ระดับยอดฝีมือขั้นที่แปดจึงล้มเหลวในที่สุด

แต่ด้วยบุญกุศลของบรรพบุรุษ เขาจึงรอดมาได้

เจ้าสำนักตาย แต่สำนักเทพอสูรมีผู้คนจำนวนมาก การตายของเจ้าสำนักเพียงทำให้เกิดความวุ่นวายในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น

แต่สำนักเทพอสูรหลังจากนั้นกลับไม่มีผู้มีพรสวรรค์ยิ่งใหญ่อีกเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน