ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 695

บทที่ 695 ความห่วงใย

“ใบหน้าของเจ้าดูมีสีเลือดมากขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าจะฟื้นตัวได้ดีไม่ใช่น้อย” หลินเสี่ยวเคอมองดูใบหน้าอ่อนเยาว์ของหลินหลางที่แดงระเรื่อ พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ตอนนี้เจ้าหลุดพ้นจากคุกบาดาลแล้ว เจ้าต้องรีบฝึกฝนให้มากขึ้น อีกสองเดือนหลังจากนี้ ดินแดนลับเต๋อเหลียนจะเปิดออก พยายามฟื้นฟูให้ถึงขั้นเปลี่ยนจิตให้ได้”

หลินหลางสวมชุดสีแดงเข้ม หน้าตาของนางเต็มไปด้วยความสดใส แต่สีหน้าของนางแดงระเรื่อ เพราะจ้าวอู่เจียง

หลินหลางมีใจลอยไปชั่วขณะ ภาพการพบกันอีกครั้งยังคงร้อนแรงในความคิดของนาง แต่พอคิดถึงการที่จ้าวอู่เจียงจะจากไปในไม่ช้า นางก็รู้สึกใจหายอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่ต้องกังวล” เมื่อหลินเสี่ยวเคอเห็นว่าหลินหลางมีอาการซึมเศร้า นางปลอบใจว่า

“ข้าพร้อมกับผู้อาวุโสในเผ่าจะช่วยเจ้าฝึกฝน เจ้ามีพรสวรรค์ที่ไม่ด้อยไปกว่าข้า เชื่อเถิดว่าเจ้าจะสามารถบรรลุถึงขั้นเปลี่ยนจิตได้ในไม่ช้า”

หลินหลางพยักหน้าเล็กน้อย

“อ้อ จริงสิ” หลินเสี่ยวเคอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และถามว่า

“เมื่อคืนข้าไปหาที่เจ้าที่บ้าน แต่เจ้าไม่อยู่ ไม่ทราบว่าเจ้าไปที่ใด?”

“ท่านพี่เสี่ยวเคอ คือว่า…ข้า…” หลินหลางเม้มริมฝีปากแน่น ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

…

ณ ที่พักชั่วคราวของพญากิเลน

พญากิเลนยังคงอยู่ในรูปลักษณ์ของตัวกิเลน มีเพียงขนของมันที่ถูกตกแต่งเป็นระเบียบ เผยให้เห็นดวงตากลมโตที่ดูมีพลังน่าเกรงขาม

วันนี้เขาเรียกจ้าวอู่เจียงมาเพื่อมอบแส้เทพอสูรที่อู๋ต้าห่ายฝากฝังไว้ให้

จ้าวอู่เจียงรับแส้เทพอสูรและกล่าวขอบคุณ จากนั้นดูเหมือนว่ามีเรื่องอยากจะพูด

“ข้าอยากออกไปจากเผ่าปีศาจจิ้งจอกชิงชิวขอรับ” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“หืม?” พญากิเลนสงสัย

“เจ้าต้องการออกไปจากที่นี่ ทำไมหรือ?”

“หรือว่าในเผ่าปีศาจจิ้งจอกชิงชิวมีคนรังแกเจ้า? เจ้าพูดกับข้าได้เลย ข้าจะยืนหยัดเพื่อเจ้าเอง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน