ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 698

บทที่ 698 หลวงจีนกับปีศาจ

จ้าวอู่เจียงมองแผนที่อีกครั้งเพื่อยืนยันตำแหน่งที่ถูกต้องก่อนจะออกเดินทาง

เมื่อข้ามภูเขาอีกสามลูกก็จะเข้าใกล้เมืองอวี้ตู่

โลกใบนี้กว้างใหญ่ไพศาล เขาเคยเห็นปีศาจบางส่วนมาแล้ว เช่น พญากิเลน ปีศาจสุนัขจิ้งจอกจากเผ่าปีศาจจิ้งจอกชิงชิว และปีศาจแมงกะพรุนที่เรียกว่าไห่เยว่

ส่วนเทพและเซียน เขายังไม่เคยพบ

อสูรเคยเห็นบ้าง แต่ภูติผีเขายังไม่เคยเห็น

ว่ากันว่าภูติเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากพลังวิญญาณของฟ้าดิน เป็นสิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์และโปร่งใส

แต่ในโลกนี้หาได้ยากยิ่ง แทบจะไม่เคยเห็นแม้แต่ตนเดียว

วิญญาณก็คือสภาวะของวิญญาณผู้ฝึกตน แต่วิญญาณเหล่านั้นไร้รากลอย เพราะมีสิ่งยึดติดหรือเหตุผลพิเศษบางอย่าง ทำให้แม้ว่าร่างกายตายแล้ว แต่วิญญาณไม่สลายไปในมวลพลังของฟ้าดิน และไม่สามารถยึดครองร่างคนอื่นได้ ส่วนใหญ่สามารถเพียงแค่สิงสถิตในร่างของคนอื่นชั่วคราวเท่านั้น

ส่วนผีร้ายก็มีความคล้ายคลึงกับภูติ แต่ส่วนใหญ่มักจะไม่เกิดจากธรรมชาติ แต่เกิดจากการแปรสภาพของวิญญาณคนตายหรือปีศาจ

ส่วนมนุษย์นั้นไม่ต้องพูดถึง

สัตว์ประหลาดนั้นไม่ได้หมายถึงสิ่งที่หน้าตาน่าเกลียดเสมอไป ในความเข้าใจของจ้าวอู่เจียง สัตว์ประหลาดนั้นส่วนใหญ่หมายถึงสัตว์อสูรหรือสัตว์ปีศาจนั่นเอง

ไม่ว่าจะเป็นปีศาจที่ยังไม่ได้แปลงร่าง หรือว่าเป็นมนุษย์ที่จิตใจถูกกลืนกินไร้สติ ทั้งหมดนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นสัตว์ประหลาดได้ทั้งหมด

เนื่องเพราะในโลกนี้มีวิญญาณกับภูตผี มีภูตผีกับปีศาจ มีปีศาจกับสัตว์ประหลาด ทั้งหมดนี้ต่างก็มีคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกันมาก จะแตกต่างกันก็เพียงรายละเอียดเล็กน้อยเท่านั้นเอง

ดังนั้น คนส่วนใหญ่จึงมักสับสนเรียกสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ผิดๆ ถูกๆ ไม่ใช่น้อย

ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณปีศาจ ภูติปีศาจ ปีศาจภูติ หรือสัตว์ประหลาดอะไรก็ตาม

ทุกคนที่มีความไม่เข้าใจ หรือเห็นว่าสิ่งเหล่านั้นมีความแปลกประหลาดมากเกินไป ก็จะสามารถเหมารวมว่าเป็นสัตว์ประหลาดได้ทั้งหมด

แต่จริงๆ แล้วแต่ละคำมีความหมายแยกจากกัน

ยังมีพวกมาร

พวกมารนั้นไม่มีอยู่จริงในโลกนี้ ส่วนใหญ่มารนั้นเป็นคำเรียกแทนสิ่งมีชีวิตในโลกที่น่ากลัวหรือถูกเกลียดชัง

ไม่ว่าจะเป็นปีศาจมาร ภูตมาร หรือมนุษย์มาร

จ้าวอู่เจียงถือตำราเล่มหนึ่งที่ขอบมุมมีรอยยับ ชื่อว่า “โลกพันมหาสมุทร”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน