ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 711

บทที่ 711 ภูตเสน่ห์ หลิวเซียนจื่อ

“หลิวเซียนจื่อ ที่นี่คือโรงเตี๊ยมซูหลิง ห้ามทำร้ายเขาเด็ดขาด!” ผีสาวชื่อชิงเอ๋อร์ถูกตรึงวิญญาณอยู่กับที่ ร่างกายของนางดิ้นรนไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน นางแสดงความกังวลอย่างชัดเจน

หลิวเซียนจื่อ เป็นภูตเสน่ห์ที่มีชื่อเสียงมากในเขตตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองเมืองอวี้ตู่

ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือปีศาจ หากถูกหลิวเซียนจื่อหมายตา มักจะถูกดูดซับพลังหยางจนหมดตัวและเสียชีวิตลงในที่สุด

ถึงแม้ว่าชิงเอ๋อร์จะเป็นผี แต่นางเพียงดูดซับพลังหยินจากปีศาจหรือผู้คนที่ยังมีชีวิตอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และไม่เคยทำร้ายชีวิตมนุษย์แม้แต่คนเดียว

หลิวเซียนจื่อยิ้มอย่างยั่วยวน

“ถ้าคุณชายท่านนี้สามารถทนได้และไปเสียชีวิตในตอนกลางวัน ข้าก็ไม่ถือว่าละเมิดกฎ”

นางผลักจ้าวอู่เจียงลงนั่งบนเก้าอี้เบาๆ

จ้าวอู่เจียงนั่งพิงเก้าอี้ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังปีศาจมหาศาล แต่ถูกข้อจำกัดของหลิวเซียนจื่อกักขังไว้ชั่วคราว ไม่สามารถใช้พลังนั้นได้ในขณะนี้

ดูเหมือนว่าภูตเสน่ห์ที่ยืนอยู่เบื้องหน้านี้จะมีความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา

“คุณชายท่านนี้ ไม่ทราบว่าท่านอยากจะสัมผัสกับความสุขที่แท้จริงในโลกมนุษย์หรือไม่?” หลิวเซียนจื่อมองจ้าวอู่เจียงด้วยดวงตาเป็นประกาย นางเลียริมฝีปากแดงของนางเบาๆ และกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงยั่วยวน

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำให้คุณชายท่านนี้รู้สึกสุขสบายจนตายอย่างแท้จริง”

นางค่อยๆ นั่งลงบนตักของจ้าวอู่เจียง ร่างกายบอบบางของนางทำให้บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยพลังหยินเย็นชื่น

เสียงสัมผัสระหว่างผิวของพวกเขาดังขึ้นเบาๆ

“เป็นอย่างไรบ้าง สบายหรือไม่?” หลิวเซียนจื่อถามด้วยน้ำเสียงเย้ายวน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มหวาน ร่างกายของนางขยับไปมา เสียงกระเส้าเพิ่มความเร้าใจ

“ก็พอได้อยู่” จ้าวอู่เจียงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาและมองหลิวเซียนจื่อด้วยสายตาเย็นชาไม่แพ้น้ำเสียง เขาพยายามปลดปล่อยพลังภายในของเขาเพื่อต่อสู้กับข้อจำกัดนั้น

“แต่เมื่อเทียบกับชิงเอ๋อร์ เจ้าดูด้อยกว่ามาก”

“คุณชายท่านนี้ช่างเป็นคนมีอารมณ์ขันจริงๆ” หลิวเซียนจื่อหยุดชั่วครู่ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะเบาๆ

“ถึงแม้ว่าชิงเอ๋อร์จะมีความแตกต่างจากคนทั่วไป แต่ตัวข้านั้นมีร่างกายที่ดีที่สุดในโลกนี้ ทำไมจะเทียบนางไม่ได้?”

“เป็นเพราะว่าเจ้าสามารถทนได้น้อยเกินไป และหลังจากนั้นก็หมดแรง ตอนแรกก็เข้มแข็ง แต่ท้ายที่สุดก็อ่อนแอ ทำให้รสชาติแย่มาก” จ้าวอู่เจียงกล่าวอย่างใจเย็น แม้ว่าร่างกายจะไม่สามารถขยับได้ แต่เขายิ้มอย่างสบายใจและเต็มไปด้วยความเย้ายวนใจเช่นเดียวกับที่นางทำกับเขา

“ไม่เหมือนชิงเอ๋อร์ ที่ทุกครั้งที่สัมผัสกันทำให้รู้สึกอุ่นใจ”

ชิงเอ๋อร์ที่วิญญาณถูกตรึงอยู่กับที่จ้องมองจ้าวอู่เจียงอย่างเหม่อลอย นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้สัมผัสความรักจากชายคนหนึ่ง และยังเป็นครั้งแรกที่ได้รับคำชมอย่างจริงใจจากเขาอีกด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน