ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 729

บทที่ 729 หลู่จง

หลู่จงกำลังจูงหนวดของปลามังกร เดินกระโดดโลดเต้นออกจากศาลาริมน้ำ

ปลามังกรที่ถูกจับหนวดไว้ ดวงตาไร้ชีวิตชีวา ดูเหมือนมันหมดหวังในชีวิตเรียบร้อยแล้ว

มันเคยได้ยินเต่าและกุ้งปูในน้ำพูดหลายครั้งว่าทุกที่ที่หลู่จงไปทำให้ผู้บำเพ็ญชายทั้งหลายหวาดกลัว

การผูกมิตร? การพูดคุย? การเกี้ยวพาราสี? ไม่มีเลย!

เมื่อหลู่จงออกจากตระกูลหลู่ สุนัขที่เดินผ่านต้องโดนชกสองครั้งก่อนถึงจะไปได้

มีผู้บำเพ็ญชายที่หลงใหลในความงามและพื้นเพของหลู่จงมากมาย แต่ก็ถูกหลู่จงต่อยจนหน้าตาบวมช้ำไปหมด

ตอนนี้หลู่จงจะเดินทางไปยังอาณาจักรเทพวารี เพื่อสำรวจดินแดนลับ ปลาตัวนี้เริ่มกังวลใจแทนผู้บำเพ็ญระดับสูงที่อยู่ในนั้นแล้ว

นี่ไม่ใช่การสำรวจดินแดน แต่เหมือนหมาป่าเข้าไปในฝูงแกะ ไปปล้นไปขโมยไปทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของผู้อื่นมากกว่า

สิ่งที่นายท่านบอกว่าตัวมันเป็นเสมือนเครื่องรางป้องกันตัว ไม่ได้หมายถึงการปกป้องหลู่จง แต่หมายถึงการหยุดหลู่จงไม่ให้ทำร้ายคนอื่น

แต่ผู้ใดจะกล้าหยุดนาง?

ในบ่อมีเต่าที่มีอายุกว่าสามพันปี เคยถูกส่งไปเป็นเครื่องป้องกันตัวของหลู่จง แต่เมื่อเต่าพยายามหยุดนางไม่ให้ทำร้ายผู้บำเพ็ญชื่อดังจากสำนักอื่น เต่าตัวนั้นก็ถูกต่อยจนกระดองแตก กระดูกหลังหัก สลบไปโดยไม่ได้ร้องออกมาสักคำเดียว

ปลามังกรตัวเล็กนี้ ถ้ากล้าพูดอะไร มันคงถูกโยนลงไปในหม้อต้มทำเป็นซุปปลาตั้งแต่เที่ยงแล้ว

ในระหว่างที่เดินทาง มันทำได้เพียงแกล้งทำเป็นหูหนวกและโง่เง่า และอธิษฐานให้คนอื่นๆ รอดพ้นจากหมัดของหลู่จง

หลู่จงยังมีพลังไม่ถึงขอบเขตจักรพรรดิ แต่นางจุดไฟวิญญาณได้เกือบเต็มที่ พลังของนางจึงเทียบเท่ากับขอบเขตจักรพรรดิ

นอกจากนี้ หลู่จงยังสามารถใช้พู่กันแห่งความตายของนายท่านได้อย่างคล่องแคล่ว

การตวัดพู่กันครั้งหนึ่ง จะทำให้ไม่เพียงแต่ผู้บำเพ็ญระดับสูงได้รับอันตรายเท่านั้น แต่แม้แต่คนที่อยู่ในขอบเขตจักรพรรดิก็อาจตายได้โดยไม่มีโอกาสร้องออกมาแม้แต่คำเดียว

นอกจากนี้หลู่จงยังฝึกฝนทักษะที่หายากในระดับสูงสุดของการบำเพ็ญตน ซึ่งผู้บำเพ็ญระดับสูงไม่กล้าแม้แต่จะท้าทาย

“คุณหนู…”

“สวัสดีเจ้าค่ะ คุณหนู”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน