ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 728

บทที่ 728 แม่น้ำทั้งสามพันสาย ข้าต้องการทั้งหมด

เส้นทางยาวไกล

ฟ้าดินกว้างใหญ่

จ้าวอู่เจียงกำลังเดินอยู่บนเส้นทางสายตะวันตกยาวไกล

เดินทวนกระแสน้ำไปริมฝั่งแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เสียงรอบข้างสะท้อนรอบกาย

เขาไม่ใช่เมิ่งปั๋ว เขามองไม่เห็นอดีตของวิญญาณทั้งหลายที่อยู่ในแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์

แต่เขาสามารถได้ยินเสียงชีวิตของคนมากมายภายใต้เมฆดำและหมอกบาง

เหมือนเสียงละเมอของผู้หลับใหล เหมือนเสียงสวดมนต์ของผู้บูชาในศาสนา

เขาได้ยิน…

คนรักร่ำลากันด้วยความอาลัย

บิดาและบุตรชายพูดคุยกันในยามค่ำคืน

มารดาร้องเพลงกล่อมลูกนอน

นักศึกษาเตรียมตัวสอบ

โจรฆ่าคนตายและเผาบ้านปล้นชิงทรัพย์

พ่อค้ากราบไหว้เทพเจ้า

นางคณิกาเต้นระบำในชุดวาบหวิว

คนขายเนื้อเตรียมมีดแล่เนื้อ

ประชาชนตีกลองร้องเรียน

ขุนนางสูงส่งสนุกสนานทั้งวันทั้งคืน

ฟ้าดินหลับหูหลับตา

สายฟ้าไม่สามารถทำให้พวกเขาสะเทือนใจ

สามศาสนาเก้าลัทธิ สรรพชีวิตหลากหลาย

จ้าวอู่เจียงเดินทวนไปตามริมฝั่งแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เหมือนเดินผ่านชีวิตของคนมากมาย

เขาเดินจากกลางวันจนถึงกลางคืน เสียงเหล่านั้นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ

ผิวน้ำที่เงียบสงบมีแสงดาวลอยขึ้นมา เหมือนแสงหิ่งห้อยในคืนฤดูร้อน

จ้าวอู่เจียงยื่นมือออกไป แสงหิ่งห้อยหนึ่งดวงตกลงบนฝ่ามือของเขา เหมือนดาวตกลงบนภูเขาและแม่น้ำที่กว้างใหญ่

ใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน เขาเหมือนเด็กน้อยที่เงยหน้ามองท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว และเหมือนคนพายเรือข้ามแม่น้ำที่เต็มไปด้วยดวงดารา

ความรู้สึกนี้มหัศจรรย์มาก ทำให้ความระมัดระวังลึกซึ้งของเขาลดลงและความรู้สึกไม่เข้ากับโลกนี้ค่อยๆ สลายไป

เขารู้สึกสงบลง ความสงบที่หายไปนาน ไม่ถูกผูกมัด ไม่มีความกังวล บรรยากาศของที่นี่ทำให้จิตใจของเขาสงบเหมือนอยู่บ้าน

เขาหยุดเดิน หยิบถ้วยศักดิ์สิทธิ์ออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน