ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 743

บทที่ 743 ภรรยาของข้าช่างงดงามนัก

จูกัดเซี่ยวไป๋ประมุขประจำสาขาเมืองเทียนเปาของหอสมบัตินามกระเดื่อง กำลังแนะนำเหล่าผู้แข็งแกร่งที่มีชื่อเสียงทีละคนให้ปรากฏอยู่บนแผ่นภาพวาดของตนเอง

เหล่าผู้แข็งแกร่งเหล่านี้มาจากทั่วทุกสารทิศ มาจากทุกดินแดนและทุกแว่นแคว้น

แสงวิเศษไหลเวียนอยู่บนแผ่นภาพวาด บันทึกภาพอันมีชีวิตชีวาเหล่านี้อย่างต่อเนื่อง

ทุกคนกำลังรอให้ดินแดนลับเต๋อเหลียนเปิดออกอย่างสมบูรณ์ พวกเขาจึงจะสามารถใช้แผ่นป้ายดอกบัวเปลี่ยนเป็นเรือไม้ ข้ามผ่านลำน้ำศักดิ์สิทธิ์ ไปถึงดอกบัวใหญ่ยักษ์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างฟ้าและดิน

“เมื่อครู่ทุกท่านก็ได้เห็นแล้ว ผู้ที่อยู่ตรงนั้นคือสองอัจฉริยะรุ่นหลังของท่านผู้สูงส่งตระกูลหลู่” จูกัดเซี่ยวไป๋กล่าว แก้มของเขาบวมแดง ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวมเป็นหัวสุนัข รอยยิ้มของเขาหายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ

“เสี่ยวจิ่นแข็งแกร่งเพียงใด ข้าได้ลองทดสอบให้ทุกท่านดูแล้ว โชคดีที่ข้ามีฝีมือเหนือกว่าเล็กน้อย มิเช่นนั้น คงถูกนางชกตายด้วยหมัดเดียว หากพวกท่านบังเอิญพบนางที่ใดก็ตาม หรือพบในดินแดนลับเต๋อเหลียน ต้องระวังให้มากเชียว ต่อไป ข้าจะสุ่มสัมภาษณ์อัจฉริยะอีกท่านหนึ่งแทนพวกท่านเองขอรับ”

จูกัดเซี่ยวไป๋ดีดนิ้วดังเปาะ ร่างของเขาวูบหายไป แล้วปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าชายหนุ่มสองคนที่หน้าตาสง่างามในกลุ่มคน

“สองท่านนี้หน้าตาแปลกตามาก ไม่ทราบว่ามาจากที่ใดหรือ?”

จ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างอ่อนโยน

“เมืองกุยหลาย ตระกูลซานเหริน”

เซวียนหยวนจิ้งโบกสะบัดพัดจีบ สายลมเย็นพัดมาเบาๆ

“เมืองกุยหลาย ตระกูลซานเหริน”

“อ้อ…” จูกัดเซี่ยวไป๋กลอกตาไปมา ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเมืองที่อยู่ติดกับเมืองอวี้ตู่ใช่หรือไม่

เขาถามต่อไปว่า

“ขออนุญาตถามชื่อของท่านทั้งสองด้วย”

“จ้าวอู่เจียง” จ้าวอู่เจียงเผชิญหน้ากับกล้องที่เหมือนกระดาษวาดภาพ รู้ว่าถ้าตนเองไม่พูด กลับจะยิ่งดึงดูดความสนใจ จึงกล่าวเสียงทุ้มตอบออกไปแต่โดยดี

หลังจากนั้น เซวียนหยวนจิ้งโบกพัดในมือเบาๆ

“จ้าวอู่เลี่ยง”

ท่านประมุขสาขาย่อยของหอสมบัติพยายามค้นหาสองชื่อนี้ในความทรงจำ ในฐานะประมุขผู้มีชื่อเสียงโด่งดังไม่น้อย เขารู้จักข้อมูลของเหล่าอัจฉริยะเกือบทั้งหมด แต่กลับไม่เคยได้ยินสองชื่อนี้มาก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน