ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 766

บทที่ 766 การต่อสู้ที่สงบลง

การต่อสู้จบลง บรรยากาศรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

เนื่องจากมีคนจากตระกูลจิ้งจอกชิงชิวและตระกูลเทียนหลางอยู่ด้วย จ้าวอู่เจียงและหลินหลางจึงพูดคุยกันอย่างเรียบง่าย ไม่ได้มีการกระทำที่เกินเลยไปกว่านั้น

สำหรับคนในตระกูลจิ้งจอกชิงชิวและตระกูลเทียนหลาง พวกเขาไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมจ้าวอู่เจียงถึงสามารถขับไล่หยินเถาเอ๋อร์แห่งสำนักเทียนเหอออกไปได้ และช่วยคลี่คลายสถานการณ์อันตรายครั้งนี้ได้อย่างง่ายดายยิ่งนัก

ดังนั้น เมื่อเห็นหลินหลางพูดคุยกับจ้าวอู่เจียงอย่างราบรื่น ก็ถือเป็นเรื่องปกติ

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ หากไม่มีคนจากตระกูลเหล่านี้อยู่ที่นี่ จ้าวอู่เจียงและหลินหลางอาจจะกอดกัน จูบกัน หรือแม้กระทั่งทำอะไรมากกว่านั้น

เนื่องจากเหตุการณ์นี้ทำให้พวกเขาต้องเสียเวลาไปบ้าง ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลงจนเกือบจะมืดสนิท เหลือเพียงแสงสลัวๆ ของยามเย็นเท่านั้น

ถ้าหากพวกเขายังคงเดินทางไปยังชั้นที่เก้าของดินแดนลับเต๋อเหลียนในเวลานี้ พวกเขาก็จะต้องเผชิญกับความมืดสนิทซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามในดินแดนแห่งนี้

จ้าวอู่เจียงไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้นัก หลินหลางจึงอธิบายอย่างจริงจังว่า ในยามกลางคืนในดินแดนลับเต๋อเหลียนจะมีสิ่งลึกลับที่อันตรายแฝงตัวอยู่ การอยู่นอกอาคารหรือที่พักพิงเป็นเรื่องที่เสี่ยงชีวิตเป็นอย่างมาก

หลินหลางอธิบายเพิ่มเติมว่า ผู้อาวุโสของตระกูลปีศาจจิ้งจอกของนางเคยคาดการณ์ไว้ว่า ดินแดนลับเต๋อเหลียนทั้งสามสิบสามกลีบดอกบัวนี้แท้จริงแล้วคือสมรภูมิโบราณที่มีวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่จำนวนมากที่เสียชีวิตในสงครามสมัยโบราณสถิตอยู่

วิญญาณเหล่านี้บางส่วนเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและไม่ยอมรับความตาย จึงยังคงเร่ร่อนไปมาในยามกลางคืน และจะสังหารทุกสิ่งที่ยังมีชีวิตเมื่อพบเจอ

จ้าวอู่เจียงพยายามเชื่อมโยงสิ่งที่หลินหลางพูดถึงกับความรู้ของเขาเกี่ยวกับสถานที่ลึกลับในยุคโบราณ เขาระลึกถึงเสียงที่เคยได้ยินในจิตใจ ซึ่งบอกเขาว่า ดินแดนลับเต๋อเหลียนนี้แท้จริงแล้วเป็นส่วนหนึ่งของโลกโบราณที่แตกสลาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน