ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 78

บทที่ 78 ฝ่ามือทลายจิต

เฉินอันปังตื่นตระหนก รู้แล้วว่าตนเองโดนหลอก เขาระเบิดเสียงคำรามดังลั่น โคจรพลังลมปราณในร่างกาย ชายเสื้อโบกสะบัดทั้งที่ไม่มีสายลม เฉินอันปังกระแทกฝ่ามือสวนกลับไป

ปึก!

เข็มเงินแทงทะลุเข้าสู่ร่างกาย เฉินอันปังรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ไม่คิดหยุดมือ เล็งฝ่ามือซัดใส่ศีรษะของจ้าวอู่เจียง

ขันทีหนุ่มมีดวงตาเยือกเย็นดั่งสายน้ำ หมุนกายเพียงเล็กน้อย ก็สามารถยกหลังมือของตนเองขึ้นรับฝ่ามือของเฉินอันปังก่อนจะขยับเท้าก้าวไปข้างหน้า และหักข้อศอกกระแทกเข้าใส่หน้าอกของอีกฝ่ายด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี

พลั่ก!

หน้าอกของเฉินอันปังถูกกระแทกอย่างแรง ได้ยินเสียงกระดูกแตกหักดังก้องอยู่ในหู ร่างอันสูงใหญ่เซถอยไปหลายก้าว กว่าจะสามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคงอีกครั้ง

ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกาย เขาจ้องมองจ้าวอู่เจียงด้วยความไม่อยากเชื่อ คิ้วหนาขมวดด้วยความโกรธแค้น

“เจ้าตัวบัดซบ!”

“เจ้ามีเวลาหกลมหายใจในการโจมตีข้า” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยเสียงสงบสุขุม

“หวังว่าเจ้าคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง”

จ้าวอู่เจียงเลือกที่จะไม่ขอให้ฉีหลินผู้เป็นเจ้าสำนักมังกรเกล็ดศิลาช่วยลงมือในครั้งนี้ เพราะเขาอยากจะทดสอบว่า ปัจจุบันวรยุทธ์ของตนนั้นอยู่ในขั้นใดแล้ว

“ไม่คิดเลยว่าเจ้ากับเจ้าสำนักมังกรเกล็ดศิลาจะร่วมมือกัน!” เฉินอันปังดวงตาแดงก่ำ ดึงเข็มเงินออกมาจากร่างกาย และโยนทิ้งลงบนพื้น

“แต่ร่วมมือกันแล้วอย่างไร? ลำพังข้าก็สามารถบดขยี้เจ้าขันทีนี่ได้อย่างง่ายดาย!”

“เพียงรับมือกับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่หกอย่างท่าน ข้าไม่จำเป็นต้องลงมือเองหรอก แค่น้องจ้าวก็เพียงพอแล้ว” เสียงของฉีหลินดังขึ้นภายในห้อง เขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืด เตรียมตัวยื่นมือเข้าช่วยเหลือจ้าวอู่เจียงหากอีกฝ่ายตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย

เฉินอันปังหันมองรอบตัว แต่ก็หาฉีหลินไม่พบ ในใจรู้สึกเป็นกังวล รู้ดีว่าตนกำลังกลายเป็นตะพาบในไห คงไม่สามารถรอดพ้นชะตากรรมได้เป็นแน่

“ฮ่า ๆๆ มันเป็นแค่ขันทีโสโครก เรี่ยวแรงน้อยนิด จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้อย่างไร?”

“เหลือเวลาอีกสี่ลมหายใจ” จ้าวอู่เจียงพูดอย่างไร้ความรู้สึก

“เช่นนั้นข้าจะช่วยสงเคราะห์เจ้าเอง!” เฉินอันปังกางมือออกเริ่มต้นโคจรพลังลมปราณ ก่อนจะควงแขนเป็นกระบวนท่าลึกลับ ทันใดนั้น ภายในห้องก็มีเสียงมังกรคำรามระเบิดลั่น

เฉินอันปังก้าวเท้าออกมาข้างหน้า กระแทกฝ่ามือทั้งสองข้างเข้าใส่จ้าวอู่เจียงพร้อมกับตะโกนด้วยความโกรธแค้น “ตายซะเถอะ!”

ได้เวลาทดสอบการฝึกฝนเคล็ดวิชาทองคำไร้พ่ายแล้ว… ขันทีหนุ่มยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาไขว้กันเป็นรูปกากบาทเพื่อป้องกันตนเอง สองแขนปะทะเข้ากับฝ่ามือของเฉินอันปังเช่นเดียวกับกระแสลมที่กระแทกเข้ามา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน